Είχα πολλές μέρες να αναφέρω την Junko και ανησυχήσατε, σωστά; Μην πανικοβάλλεστε και όπως ήταν αναμενόμενο, επανέρχομαι σε αυτήν και το έργο της, με το μεγαλύτερο ίσως manga που έχει δημιουργήσει, το "Ouji no Kikan" το οποίο αποτελείται από 10 κεφάλαια και φτάνει αισίως τις 236 σελίδες και που κυκλοφόρησε σε συνέχειες από τον εκδοτικό Taiyo Tosho στο περιοδικό "HertZ" το 2010. Ένα ακόμα manga από την λατρεμένη δημιουργό το οποίο βασίζεται σε πολλαπλές ιστορίες και που φυσικά, απολαμβάνεις σε όλη του την έκταση.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ MANGA:
Ouji no Kikan: Τα πρώτα 2 κεφάλαια, καθώς και το 10ο και τελευταίο, extra κεφάλαιο του manga, συνθέτουν την βασική ιστορία από την οποία και πήρε το γενικό του όνομα το τεύχος. Είναι η ιστορία των Kou και Fumihiro, δύο ξαδέρφων οι οποίοι και συναντιούνται έπειτα από πολλά χρόνια στο γάμο της αδερφής του πρώτου. Ο Fumihiro, που ήταν στο παρελθόν ένας χοντρός κι αδιάφορος έφηβος, και που θαύμαζε τον ξάδερφό του επιδιώκοντας να του μοιάσει, έχει μεταμορφωθεί σε έναν γοητευτικό νεαρό άντρα που θυμίζει περισσότερο πρίγκιπα. Ανάμεσά τους, δημιουργείται μια σχέση που δεν θα χαρακτηρίζαμε ακριβώς οικογενειακή, με τον Kou να χάνει την αυτοπεποίθηση και την πίστη στον εαυτό του όλο και περισσότερο, θεωρώντας πως τώρα πια δεν έχει κάτι άξιο να το ζηλέψει κανείς, νιώθοντας παράλληλα ανασφάλεια πως έχει γίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν κάποτε και γοήτευε τον Fumihiro. Μια περίπλοκη κατάσταση την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν και να αποφασίσουν πως κι αν μπορούν να πορευτούν μαζί.
Metamorphosis: Τα κεφάλαια 3 έως 6, αναφέρονται στην ιστορία των Adachi και Ritsu, οι οποίοι είναι οι καλύτεροι φίλοι από τότε κιόλας που ήταν ακόμα παιδιά. Ο Ritsu ήταν ανέκαθεν ένα ευγενικό και χαμηλών τόνων, εσωστρεφές παιδί, όμως τώρα πια, κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει πάνω του καθώς και στην συμπεριφορά του, γεγονός που δεν περνάει απαρατήρητο, κάνοντας τον Adachi να αναρωτιέται τι του συμβαίνει. Εξαιτίας ενός τυχαίου περιστατικού, υποθέτει πως ο λόγος της αλλαγής αυτής του φίλου του, δεν είναι άλλος από τον μέντορα του Ritsu, έναν τύπο που ο ίδιος ο Adachi θεωρεί προβληματικό, γεγονός που αρχικά του προκαλεί αποτροπιασμό όμως λίγο αργότερα, αποφασίζει πως πρέπει να αποδεχτεί τον φίλο του και τις επιλογές του, όποιες κι αν είναι αυτές. Βέβαια, τα πράγματα αποδεικνύονται πιο περίπλοκα απ΄όσο φαίνονται αφού ο Adachi συνειδητοποιεί πως αυτό που νιώθει για τον Ritsu δεν είναι μόνο φιλικά αισθήματα, αλλά κάτι περισσότερο και πως ίσως, να είναι πια πολύ αργά για να κάνει κάτι γι' αυτό.
By His Side: Στα κεφάλαια 7 έως 9, συναντάμε τον Haijima ο οποίος είναι τρελά ερωτευμένος με τον Shimizu ο οποίος, όχι μόνο δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα του φίλου του προς το πρόσωπό του, αλλά έχει βρει και φιλενάδα, γεγονός που έχει αναστατώσει πάρα πολύ τον πρώτο. Ο καλύτερός του φίλος, ο Hachiya, προσπαθεί να τον παρηγορήσει και το ένα φέρνει το άλλο με αποτέλεσμα να τον φιλήσει, κάνοντας τα πράγματα ανάμεσα στους τρεις τους ακόμα πιο περίπλοκα. Ο Hachiya δεν μπορεί να περιορίσει την ζήλια που νιώθει για το ενδιαφέρον που δείχνει ο Haijima στον Shimizu, παρά που δεν έχει καμία ελπίδα μαζί του, ενώ ο Haijima θέλει τα πράγματα να γίνουν όπως πριν, κάτι που μόνο εύκολο δεν είναι. Έτσι, ο Hachiya, αποφασίζει να διατηρήσει κάποιες αποστάσεις, δίνοντας στους δυο τους τον χρόνο που χρειάζονται, κάνοντας τον Haijima να συνειδητοποιήσει πως τελικά, αυτό που θέλει, ίσως να είναι διαφορετικό από αυτό που πίστευε.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
- Μπορεί να γίνομαι κουραστική και να επαναλαμβάνομαι κάποιες φορές, όμως επειδή είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να αναφέρω ότι τα manga με πολλαπλές, μικρές ιστορίες, δεν είναι από αυτά που προτιμώ ή έστω, δεν βρίσκονται στην κορφή της λίστα μου, αφού τις περισσότερες φορές με αφήνουν με την αίσθηση του ανολοκλήρωτου, με κάποια από όλες τις ιστορίες να είναι ριγμένη έναντι των άλλων. Στην προκειμένη περίπτωση, η Junko, έχει μοιράσει ισότιμα τον χρόνο της ανάμεσα στις τρεις αυτές ιστορίες, επιτρέποντάς τους να αναπτυχθούν, να εξελιχθούν και να ολοκληρωθούν με φυσικό τρόπο. Φυσικό επόμενο είναι στο τέλος της ανάγνωσης να έχουμε τη δικιά μας αγαπημένη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι άλλες δεν είναι ολοκληρωμένες και σωστά δομημένες.
- Σε ότι έχει να κάνει με την πρώτη ιστορία, μου αρέσει ο τρόπος που η Junko δουλεύει παράλληλα με δύο διαφορετικές έννοιες που σχετίζονται άμεσα με την εσωτερικότητα του ατόμου. Από τη μία, έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο της άσκησης επιρροής, ακόμα κι αν δεν το επιθυμούμε ή αν δεν το καταλαβαίνουμε, και κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάποιον άλλον, οδηγώντας τον να αλλάξει τη ζωή του. Από την άλλη, έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενο της αντίστροφης ψυχολογίας και κατά πόσο μπορούμε να επηρεαστούμε αρνητικά από ένα άτομο που κάποτε εμπνεύσαμε και που ίσως, στο σήμερα, να νιώθουμε πως μας έχει ξεπεράσει και κατά συνέπεια, δεν μας χρειάζεται άλλο πια.
- Η δεύτερη ιστορία, είναι η δικιά μου αγαπημένη. Μια ιστορία η οποία επίσης παίζει σε διπλό ταμπλό. Από τη μία, τίθεται για μια ακόμη φορά το θέμα της διαφορετικότητας και κατά πόσο μπορεί αυτή να επηρεάσει ή και να αλλάξει τη σχέση μας με έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος, ήταν σημαντικός για εμάς. Από την άλλη, έχει να κάνει με το θέμα της αποδοχής των επιλογών ενός ανθρώπου που αγαπάμε, ακόμα κι όταν πιστεύουμε πως είναι λάθος. Είναι καλύτερα να σιωπήσουμε και να αφήσουμε τον άλλον να φύγει, ή να μιλήσουμε και να εκφράσουμε αυτό που σκεφτόμαστε και νιώθουμε, έστω κι αν κρύβει μέσα του ρίσκο;
- Η τρίτη και τελευταία ιστορία είναι η πιο συνηθισμένη θεματολογικά, ωστόσο, είναι αυτή με την οποία μπορούν να ταυτιστούν οι περισσότεροι αναγνώστες. Ένα ερωτικό τρίγωνο που εξελίσσεται σε σχολικά πλαίσια και μια ιστορία έρωτα κι απόρριψης που λίγο έως πολύ, όλοι μας έχουμε ζήσει στην εφηβεία. Επιπλέον, σχετίζεται άμεσα με το φαινόμενο του ότι όταν χάσεις κάτι το εκτιμάς πραγματικά, κάτι που όσο κλισέ κι αν ακούγεται, ισχύει στον απόλυτο βαθμό. Γιατί ορισμένες φορές, ακόμα και τα συναισθήματά μας, δεν μπορούν να είναι καθαρά, παρά μονάχα αν μας δοθεί το σωστό κίνητρο για να το δούμε χωρίς παρωπίδες.
- Για το σχέδιο της Junko δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο απ' όσα είπα στα προηγούμενα κείμενα που αφορούσαν manga της. Ίσως είναι η απόλυτη εκπρόσωπος του slice of life yaoi, μεταφέροντας την ουσία του είδους τόσο στο τεχνικό, όσο και στο κομμάτι της αφήγησης των εκάστοτε γεγονότων, συνδυάζοντάς τα με τρόπο μοναδικό. Καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις κι εσύ ο ίδιος ως μέρος της ιστορίας, να γελάσεις, να συγκινηθείς, ακόμα και να προβληματιστείς και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι κάτι που δεν γίνεται να μην το εκτιμήσεις σε μια καλλιτεχνική δουλειά που όχι μόνο υποστηρίζει, αλλά είναι πραγματικά βγαλμένη μέσα από τη ζωή.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Αγαπημένη Junko που πάντα και με κάθε της δουλειά, ξέρει πως να μας κερδίζει. Με ιστορίες βγαλμένες μέσα από τη ζωή, ιστορίες απλές, καθημερινές και συνάμα, τόσο αληθινές και οικείες. Ιστορίες που θα μπορούσε να ζήσει ο καθένας από εμάς, γεγονότα που το πιθανότερο είναι πως έχουμε ζήσει, είτε σε μικρότερη, είτε σε μεγαλύτερη έκταση. Ιστορίες αστείες, συγκινητικές, που σε κάνουν να θυμώνεις, να σκέφτεσαι, να ελπίζεις. Ξέρω πως μπορεί να ακούγομαι κάπως υπερβολική αυτή τη στιγμή αλλά ειλικρινά, δεν με νοιάζει και δεν με πειράζει τι μπορεί να σκεφτείτε. Άλλωστε, είμαι εκατό τις εκατό βέβαιη πως αν μπείτε στη διαδικασία να διαβάσετε οποιοδήποτε manga της Junko και όχι απαραίτητα το συγκεκριμένο, όλα αυτά που έχω αναφέρει κατά καιρούς σε κείμενα που την αφορούν, θα σας βρουν απόλυτα σύμφωνους.
Αναρτήσεις
