Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μεγάλη fan των short stories, καθώς προτιμώ τις ιστορίες εκείνες που αναπτύσσονται και εξελίσσονται σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, θα έλεγα. Παρ' όλα ταύτα, κι επειδή αγαπώ την Junko ως δημιουργό και καλλιτέχνη, διάβασα και αυτό το one-shot manga της, μόλις 35 σελίδων -το οποίο περιλαμβάνεται στο manga της ίδιας, Kombini-kun- και φυσικά, τόσο λόγω όγκου όσο και θεματολογίας, δεν απογοητεύτηκα. Άλλωστε, όταν αγαπάς τα yaoi και την δουλειά ενός συγγραφέα σε αυτά, η ποσότητα δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, όσο η ουσία των πραγμάτων και στην προκειμένη περίπτωση, ανταποκρίνεται σε αυτό που θα έπρεπε να περιμένουμε.

Κάθε πρωί, ο Haru και ο Ito, συναντιούνται σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί, προκειμένου να παίρνουν το πρωινό τους μαζί. Δεδομένου ότι έχουν έξι χρόνια διαφορά, η καθημερινότητά τους είναι πολύ διαφορετική και κατά συνέπεια, για τον Ito, πολύ πιο απαιτητική, από την στιγμή που είναι ενήλικος και εργάζεται, έχοντας συναίσθηση των πρέπει που του επιβάλλονται. Όμως ο Haru, που η μοναδική του έννοια είναι το σχολείο και ο εραστής του, ανησυχεί όταν ο δεύτερος καθυστερεί συνεχώς το τελευταίο διάστημα, χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο από τη σχέση τους και προβληματισμένος, αναρωτιέται αν τον αγαπάει πραγματικά και αν οι δυο τους μπορούν να έχουν πραγματικά ένα κοινό μέλλον.

Το story είναι πολύ απλό, αλλά όπως μας έχει συνηθίσει η Junko, καθημερινό, ρεαλιστικό -μέσα στο ομοφυλοφιλικό πλαίσιο που αυτό διαδραματίζεται- και κυρίως, αληθινό, έτσι ώστε να μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί του. Ουσιαστικά, θίγει τις δυσκολίες που υπάρχουν σε μια σχέση, όταν ανάμεσα στους δύο του ζεύγους υπάρχει μια κάποια διαφορά ηλικίας, και το πως αυτοί πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν τις ισορροπίες που απαιτούνται, καταλαβαίνοντας ο ένας τα θέλω του άλλου, αλλά παράλληλα, και τα πρέπει που επιτάσσει η καθημερινότητα, κυρίως στο μεγαλύτερο ηλικιακά άτομο της δυάδας.

Αν και το manga είναι πολύ μικρό, όπως ήδη προείπα, οφείλω να ομολογήσω πως είναι από τα πλέον καλοδουλεμένα, σε θέμα σχεδίου, από μεριάς της Junko, κάτι που οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός πως η πίεση της ολοκλήρωσής του, ήταν πολύ μικρότερη. Η αλήθεια είναι πως θα μου άρεσε να δω το συγκεκριμένο concept σε μια πιο ολοκληρωμένη, ή για να το θέσω πιο σωστά, σε μια κάπως πιο εκτεταμένη μορφή, αλλά δεν πειράζει. Παραμένει μια μικρή απόλαυση και μια ιστορία πολύ τρυφερή και γεμάτη αγάπη που όντας λάτρης του είδους, έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει και να μου θυμίσει κάτι από εμένα. Είμαι βέβαιη πως και σε σας, θα θυμίσει διάφορα και τελικά, αυτό ίσως και να είναι το ζητούμενο.