Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας μυστηριώδης πωλητής ηλεκτρονικών ειδών με απόκοσμο βλέμμα πούλησε μια βιντεοκάμερα στον πατέρα του δεκατριάχρονου Αλέξη Αργυρίου. Από την πρώτη της κιόλας λήψη η βιντεοκάμερα αποκάλυψε την καταπληκτική της ιδιότητα: αυτή του να «τρυπώνει» ξεδιάντροπα στο παρελθόν των ανθρώπων και να ξεσκεπάζει τα καλά κρυμμένα μυστικά τους…
Με όπλο την κάμερα του, ο δεκατριάχρονος Αλέξης θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας γεγονότων που στιγμάτισαν τους γονείς του και με κινητήριο δύναμη τη γνήσια και βαθιά αγάπη του για εκείνους, θα ξεκινήσει έναν προσωπικό αγώνα με σκοπό να τους βοηθήσει να συμφιλιωθούν με παρελθόν τους και να επουλώσουν τις πληγές τους.
Το «ταξίδι» αυτό, γεμάτο ανατροπές, θα αλλάξει εντελώς την κοσμοθεωρία του και θα του δώσει μια σπάνια ευκαιρία: να καταλάβει από νωρίς τη διαχρονική και πανανθρώπινη αξία της συγχώρεσης…

Προσωπική άποψη:
Ως γνωστόν, οι νουβέλες και τα διηγήματα, δεν είναι στην κορφή της λίστας των επιλογών μου. Θεωρώ αρκετά δύσκολο σε κείμενα μικρής έκτασης να καταφέρει κανείς να πει μια ολοκληρωμένη ιστορία και να περάσει ξεκάθαρα μηνύματα μέσω αυτής. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, η νουβέλα της πρωτοεμφανιζόμενης Μαρίας Φωτοπούλου, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς, μέσα από ένα κείμενο μόλις 80 σελίδων, κατάφερε να πει μια ιστορία η οποία έχει αρχή, μέση και τέλος, έχει ροή λόγου και είναι γεμάτη συναισθήματα που σε συγκινούν, περνώντας σημαντικά μηνύματα για την συγχώρεση αλλά, και για τους δεσμούς των οικογενειών που μπορεί να μην είναι πάντα τέλειες ωστόσο, δεν παύουν να αποτελούν το μεγαλύτερο και το σημαντικότερο ίσως, κομμάτι της ζωής μας.

Η ιστορία, ξεκινάει στο παρόν όπου ο ο πρωταγωνιστής της, ο Αλέξης, έχει κάνει μια επιτυχημένη καριέρα στον χώρο της τηλεόρασης ως εικονολήπτης. Μια μέρα, κι ενώ πίνει τον καφέ του στο αγαπημένο του στέκι, βλέπει σε ένα διπλανό τραπέζι ένα νεαρό παιδί με μια φωτογραφική μηχανή, στολισμένη με δυο λευκά φτερά. Και αυτόματα, η μνήμη του επιστρέφει χρόνια πίσω, όταν ήταν εκείνος παιδί, στα 13 του χρόνια όπου πήρε δώρο από τους γονείς του μια ίδια ακριβώς φωτογραφική μηχανή. Μια μηχανή, που έμελλε να αλλάξει τη ζωή, όχι μόνο τη δική του αλλά, ολόκληρης της οικογένειάς του, κάνοντάς την καλύτερη και αποδεσμεύοντας τους οικείους του από όλα εκείνα τα τραυματικά γεγονότα που σημάδεψαν το παρελθόν τους και τους ακολούθησαν στο μέλλον τους, δίχως να μπορούν να λυτρωθούν από αυτά.

Δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά καθώς, η φωτογραφική μηχανή του Αλέξη κρύβει ένα μεγάλο μυστικό, ένα μυστικό που καλείται να ανακαλύψει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως με την ιστορία της αυτή, η συγγραφέας μας προκαλεί μέσα από τις σελίδες της να δούμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, ακολουθούμαστε από πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν το παρελθόν μας. Και αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να βρούμε το κουράγιο, τη δύναμη και τη θέληση που χρειάζεται για να συγχωρήσουμε εκείνος που ακόμα κι άθελά τους, μας πλήγωσαν σημαδεύοντάς μας για πάντα; Μπορούμε άραγε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι αν δεν είμαστε ικανοί να συγχωρέσουμε; Και τελικά, ποιος είναι ο ρόλος των γονιών; Να προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι ιδανικοί ή να είναι ειλικρινείς απέναντι στα παιδιά αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό, αποδεχόμενοι αυτά που θα ήθελαν να ξεχάσουν; Δεν μένει, παρά να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Φωτοπούλου Μαρία
Εκδόσεις: iWrite
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2013
Σελίδες: 80
ISBN: 978-618-80570-2-9