Συνοπτική περίληψη της ταινίας:
Ο Peter Parker είναι ένας καθόλου δημοφιλής έφηβος που μεγαλώνει με τον θείο και τη θεία του, καθώς οι γονείς του πέθαναν όταν εκείνος ήταν σε μικρή ηλικία.
Ο Peter, όπως συνηθίζουν οι έφηβοι, είναι μπλεγμένος σε υπαρξιακές αναζητήσεις. Εν τω μεταξύ, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και με τα μυστήρια του έρωτα, που έχει βρει στο πρόσωπο της Gwen Stacy.
Κάποια στιγμή, ο Peter ανακαλύπτει μια μυστηριώδη βαλίτσα που ανήκε στον πατέρα του και ξεκινά μια αναζήτηση για να καταλάβει τι πραγματικά συνέβη με την εξαφάνιση των γονιών του. H περιπέτεια αυτή θα τον οδηγήσει στο εργαστήριο του Dr. Connors, του παλιού συναδέλφου του πατέρα του.
Κι όσο ο Spider-Man έρχεται αντιμέτωπος με το alter-ego του Dr. Connors, τον απειλητικό Lizard, ο Peter θα πάρει την μοιραία απόφαση να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να καθορίσει τη μοίρα του ως ήρωας.

Προσωπική άποψη:
Δεν ξέρω αν φταίει το πνεύμα των Χριστουγέννων που με παρέσυρε σε μια, υπέρ του δέοντος, καλή διάθεση αλλά, είδα το "The Amazing Spider-Man"... και μου άρεσε... ό,τι κι αν λέγατε όλοι εσείς που με πήρατε στο λαιμό σας τότε που κυκλοφόρησε η ταινία, πείθοντάς με τελικά πως, δεν άξιζε να δώσω τα λεφτά μου για να την παρακολουθήσω. Παραμένοντας λοιπόν στο πνεύμα των ημερών, δεν θα κάνω αυτό που πραγματικά θα ήθελα αλλά, θα σας δώσω άφεση αμαρτιών και φυσικά, ποτέ, μα ποτέ ξανά, δεν πρόκειται να ακούσω τη γνώμη σας. Έχετε κάθε δικαίωμα να έχετε προσωπική άποψη αλλά, για όνομα του θεού, κρατήστε την για εσάς και μην μου στερείτε την απόλαυση, όπως κάνατε αυτή τη φορά. Και όχι, ο νέος "Spider-Man" δεν είναι και "Ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών" όμως, είναι ένα αξιοπρεπές και διασκεδαστικό blockbuster που αξίζει τα λεφτά μου περισσότερο από κάποια άλλα που έχω παρακολουθήσει κατά καιρούς.

Νομίζω ότι ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα με την συγκεκριμένη ταινία. Είναι reboot και μάλιστα, 5 μόλις χρόνια μετά την ολοκλήρωση της τριλογίας του Raimi. Το διάστημα είναι ομολογουμένως μικρό, τα τεχνικά κινηματογραφικά μέσα δεν έχουν κάνει καμιά τρελή πρόοδο και έτσι, αντιμετωπίστηκε καχύποπτα η συγκεκριμένη προσπάθεια που φάνηκε να θέλει να καπελώσει μια τεράστια, εισπρακτική επιτυχία. Δεν διαφωνήσω με όλα αυτά, ούτε με το γεγονός ότι το promo της ταινίας μας είχε υποσχεθεί είσοδο στο σκοτεινό παρελθόν του Peter και τελικά, μας άφησε να ρίξουμε μόνο μια μικρή-μικρή ματιά από την κλειδαρότρυπα, αφήνοντάς μας ωστόσο στο φινάλε υποσχέσεις για το μέλλον. Παρ' όλα ταύτα, προσωπικά πάντα, δεν ενοχλήθηκα από το γεγονός αυτό καθώς, η ταινία, μου επέτρεψε να δω έναν πιο αληθινό, πιο προσιτό και κυρίως, έναν πιο ανθρώπινο Spider-Man, πίσω από τη μάσκα του εκδικητή, κάτι που στις ταινίες του Raimi, δε συνέβηκε, ποτέ, σε καμία από τις τρεις.

Ο Marc Webb, μπορεί να μην είναι ο σκηνοθέτης που θα μας κάνει να αναφωνήσουμε από ενθουσιασμό όμως, είναι αδύνατον να μην του αναγνωρίσουμε ότι δούλεψε εξαιρετικά καλά, με το υλικό που είχε στη διάθεσή του. Οι κινήσεις του Spider-Man είναι πιο φυσικές και ρεαλιστικές από κάθε άλλη φορά, απολαμβάνουμε να τον βλέπουμε να κινείται μέσα στην πόλη, αν και κάποιες στιγμές το μοντάζ, προδίδει τη σκηνοθεσία, όχι ευτυχώς σε καταστροφικό βαθμό και υπάρχουν ορισμένες σεκάνς στη διάρκεια των δύο ωρών της συνολικής θέασης που η αγωνία χτυπάει κόκκινο και οι παλμοί μας ανεβαίνουν στα ύψη. Τεχνικά η ταινία, πλην λίγων σημείων που πέρασαν και δεν ακούμπησαν, είναι εντυπωσιακή, με το CGI να είναι πραγματικά καλό, όσο και η γενικότερη αισθητική, πέραν από εκείνη που ταυτίζεται με τα πρόσωπα και τους χαρακτήρες, ή την μεταστροφή τους από μια κατάσταση σε μιαν άλλη.

Αν σε κάτι η ταινία υπερτερεί, συνολικά, από τα "Spider-Man" του Raimi αυτό, είναι το cast. Sorry Tobey, το ξέρεις ότι σε αγαπάω, όταν σε είδα στον ρόλο του Spidy σε υποστήριξα ένθερμα αλλά, και παθαίνω σοκ που το λέω μιας και ήμουν αντίθετη με την επιλογή, ο Garfield απλά, δεν παίζεται. Είναι ο καλύτερος Peter Parker που θα μπορούσα να φανταστώ. Χαριτωμένος, εφηβικά αδέξιος και ατημέλητος, αμήχανος και με χιούμορ, είναι ο κλασσικός teenager μαθητής Λυκείου που θα περίμενε κανείς να δει. Και ναι, είναι ταλαντούχος  και υπέρ του δέοντος εκφραστικός και αυτό, δεν κρύβεται, ακόμα και σε έναν τόσο, πεζό αν το θέλετε, ρόλο. Την Emma Stone, τρόμαξα να την γνωρίσω με το ξανθό μαλλί όμως, είναι πάρα πολύ καλή στον ρόλο της Gwen, έστω κι αν το σενάριο την αδικεί, κυρίως σε έκταση και διάρκεια, και με τον Garfield, κάνουν ένα υπέροχο ζευγάρι με ιδιαίτερη χημεία, το οποίο απολαμβάνεις να βλέπεις επί της οθόνης. Οι Sally Field και Martin Sheen, κάνουν ένα απλό πέρασμα το οποίο ωστόσο, είναι αρκετό για να δώσει πόντους στην ταινία ενώ, ο Dennis Leary ως αρχηγός αστυνομίας και αυστηρός μπαμπάς είναι απολαυστικός, με τον Rhys Ifans να κλέβει την παράσταση ως διχασμένος Dr. Connors και Lizard.

Δεν ξέρω αν θα σας αρέσει περισσότερο ή λιγότερο από την ανάλογη ταινία του Raimi. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με το reboot αυτό ή όχι. Όμως ας το παραδεχτούμε, μπορεί ο συγκεκριμένος Spider-Man να μην είναι τελικά, "Amazing", βλέποντας ουσιαστικά σε πολλά σημεία μια ταινία που έχουμε ξαναδεί, χωρίς εκπλήξεις, που ξέρουμε τι να περιμένουμε όμως, παρ' όλα ταύτα, είναι ένας Spider-Man διασκεδαστικός και απολαυστικός, ρεαλιστικός και ανθρώπινος, άτσαλος, όπως κάθε super έφηβος ήρωας θα έπρεπε να είναι στην αρχή της καριέρας του και μας κερδίζει από το πρώτο λεπτό. Με άλλα λόγια, γοητεύτηκα από τον Garfield, μου άρεσε η χημεία του με την Stone, διασκέδασα και γέλασα, ακόμα και συγκινήθηκα σε πολλά σημεία και αυτό, όχι εξαιτίας του σεναρίου ή της σκηνοθεσίας που είναι αρκετά καλά αλλά, εξαιτίας αυτού που βγάζει προς τα έξω με την εκφραστικότητά του ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Και με την υπόσχεση για κάτι ακόμα πιο σκοτεινό και αποκαλυπτικό, περιμένω και ελπίζω.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: The Amazing Spider-Man
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Marc Webb
Πρωταγωνιστές: Andrew Garfield, Emma Stone, Sally Field, Martin Sheen, Rhys Ifans, Dennis Leary,C. Thomas Howell, Campbell Scott, Chris Zylka, Irrfan Khan, Embeth Davidtz, Max Charles, Jake Keiffer
Παραγωγή: 2012
Διάρκεια: 136'

Επίσημο site: