Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ακροβατώντας ανάμεσα σε απαιτητικούς πελάτες, αλλοπρόσαλλους συναδέλφους, προβληματικές φιλενάδες, μια εννιάχρονη κόρη που έχει σαν ιέρεια τη Lady Gaga, μια μάνα που συνεχώς της υπενθυμίζει «ότι έχει περιττά κιλά», μια γιαγιά που σχεδιάζει τον γάμο της και έναν σύζυγο που στα μάτια του μοιάζει διάφανη, η Μίκα νιώθει το μέχρι τώρα φυσιολογικό της σύμπαν να καταρρέει. Και μέσα σ’ όλο αυτό το χάος εμφανίζεται και ένας άντρας που της δημιουργεί ταχυπαλμίες κάθε φορά που τον συναντάει.
Μα ποιος ευθύνεται για όλα αυτά;
Η πανσέληνος, το κακό φενγκ σούι ή μήπως... η Εύα;

Προσωπική άποψη:
Λίγο-πολύ, οι σύγχρονες γυναίκες, ζούμε σε μια κατάσταση καθημερινής τρέλας, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε ανάμεσα στις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις ενώ παράλληλα, κάπου ανάμεσα, επιχειρούμε να στριμώξουμε μερικές στιγμές για τους φίλους μας αλλά και για εμάς τις ίδιες. Δεν λέω, όλα αυτά απαιτούν κόπο και ο βαθμός δυσκολίας είναι αρκετά μεγάλος και κουραστικός ωστόσο, υπάρχει και η διασκεδαστική τους μεριά, αρκεί να έχεις την καλή διάθεση να την δεις. Αυτήν ακριβώς την οπτική χρησιμοποιεί η Αγνή Κομνηνού που με το πρώτο της μυθιστόρημα μας παρουσιάζει την ελληνική γυναικεία πραγματικότητα, αξιοποιώντας τις προσωπικές της εμπειρίες, εμποτίζοντάς τες με δόσεις μυθοπλασίας προκειμένου να μας προσφέρει ένα καυστικά διασκεδαστικό μυθιστόρημα που στις σελίδες του, όλες μας, θα βρούμε κάτι από τον εαυτό μας.

Η Μίκα είναι μια γυναίκα όπως όλες, κοντά στη μέση ηλικία. Εργάζεται σε μια διαφημιστική εταιρεία η οποία ακολουθεί ξέφρενους ρυθμούς όπου καθημερινά έρχεται αντιμέτωπη με παράλογες απαιτήσεις και σενάρια. Τα προβλήματά της όμως δεν τελειώνουν όταν κλείνει πίσω της την πόρτα του γραφείου της. Γυρίζοντας στο σπίτι, έχει να αντιμετωπίσει τις ευθύνες του νοικοκυριού, την έφηβη κόρη της και τις τρελαμένες ορμόνες της, την μικρότερη κόρη της που ακόμα δεν έχει αρχίσει να την βασανίζει αλλά θα έρθει και η δικιά της ώρα, τον γιο της ο οποίος, ως μωρό ακόμα, έχει αυξημένες και περίπλοκες ανάγκες αλλά και τον σύζυγό της με τον οποίο, αν κι έζησαν έναν φλογερό έρωτα στα νιάτα τους, φαίνεται να έχουν βαλτώσει μέσα στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Νομίζετε πως τελείωσα; Λάθος, γιατί έκτος όλων των προαναφερόμενων, η Μίκα πρέπει να βρίσκει καθημερινά τρόπους να αντιμετωπίζει την μυστήρια και ανικανοποίητη μητέρα της που πάντα θα έχει κάτι αρνητικό να πει αλλά και τις φίλες της, με την κάθε μία να ζει τα δικά της δράματα.

Θέλω να ξεκινήσω λέγοντας πως το βιβλίο της Αγνής Κομνηνού σε καμία περίπτωση δεν ανήκει στην υψηλή λογοτεχνία. Ωστόσο, όπως η ίδια αναφέρει στο σημείωμα που συνοδεύει το μυθιστόρημά της από την αρχή του κι όλας, δεν ήταν αυτός ο σκοπός της καθώς, όπως με ειλικρίνεια δηλώνει, έχουν υπάρξει άλλοι καταλληλότεροι από εκείνην. Στόχος της δεν είναι να μείνει στην ιστορία αλλά, να προσφέρει ένα έξυπνο και διασκεδαστικό ανάγνωσμα, πράγμα το οποίο πετυχαίνει. Είναι γνωστό πως δεν είμαι ένθερμος υποστηρικτής της ελληνικής λογοτεχνίας, παρ' όλα ταύτα, υπάρχουν φορές που εκπλήσσομαι ευχάριστα και η συγκεκριμένη αποτελεί μία από αυτές γιατί η κυρία Κομνηνού δεν προσπαθεί να μας πείσει για κάτι, δεν επιχειρεί να κάνει την ιστορία της να φαντάζει στα μάτια μας ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι και προσωπικά, αυτό είναι κάτι που εκτιμώ, με προετοιμάζει γι' αυτό που θα διαβάσω και τελικά, μου επιτρέπει να το απολαύσω, πράγμα τόσο σπάνιο στις μέρες μας.

Δεν ξέρω αν το βιβλίο, για τα ελληνικά δεδομένα, αποτελεί κάτι το πρωτότυπο ως προς την θεματολογία του ωστόσο, σε προσωπικό επίπεδο, πρώτη φορά διαβάζω κάτι ανάλογο ή τουλάχιστον, κάτι το οποίο να μην περιέχει θλίψη, απελπισία, δάκρυα, καταστροφικές επιλογές και τελικά, επιστροφή σε όλα αυτά που η πρωταγωνίστρια ήθελε να αλλάξει αλλά διαπίστωσε ότι είναι τα μόνα που μπορεί να έχει. Η πραγματικότητα δεν είναι τόσο άσχημη και είναι θετικό το ότι ένας άνθρωπος προσπαθεί να το θυμίσει στο αναγνωστικό κοινό. Κανενός η ζωή δεν είναι ιδανική ωστόσο, πρέπει να μάθουμε να την ζούμε όπως μας έρχεται, να την απολαμβάνουμε όσο μπορούμε και τελικά, να προσπαθούμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο, όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που καταλήγουν στο μυαλό μας να γίνουν τεράστια και ανυπέρβλητα εμπόδια ενώ επί της ουσίας, είναι στο χέρι μας να γίνουν καλύτερα. Δεν καθορίζει κανένας άλλος την ζωή μας και την πορεία της, παρά μονάχα εμείς και όσο κι αν μας αρέσει να ρίχνουμε αλλού τις ευθύνες μας, αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει.

Το "Ανάθεμα Την Εύα" είναι ένα απόλυτα ειλικρινές βιβλίο, έχει προσωπικό ύφος, έχει ταυτότητα και δεν προσπαθεί να υποδυθεί κάτι που δεν είναι. Σκοπός του είναι αμιγώς να ψυχαγωγήσει και ενδόμυχα, να μας κάνει να ταυτιστούμε με την ηρωίδα, έστω κι αν δεν ανήκουμε στη μέση ηλικία, και να ρίξουμε μια ματιά στη δικιά μας ζωή, αναλογιζόμενες τι δεν πάει καλά, τι δεν μας αρέσει και τι θα θέλαμε να αλλάξουμε γιατί όταν θες, μπορείς. Το καυστικό χιούμορ της Αγνής Κομνηνού είναι διάχυτο σε αυτό το μυθιστόρημα, το οποίο εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, χωρίς ανούσιες φλυαρίες, χωρίς ανόητες επαναλήψεις για να γεμίσουν μερικές ακόμα σελίδες με αποτέλεσμα, να το διαβάζει κανείς με μια ανάσα, έχοντας μόνιμα ένα χαμόγελο κολλημένο στα χείλη του. Ναι, μπορεί ο προβληματισμός να μην είναι το κορυφαίο συναίσθημα που θα σας αφήσει ωστόσο, η μελαγχολική κατά τόπους, χιουμοριστική κατ' άλλους αισθητική του, θα σας διασκεδάσει, πόσο μάλλον, τις ζεστές μέρες που έπονται.
Βαθμολογία 8/10 

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Κομνηνού Αγνή
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Κατηγορία: Ελληνική πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 192
ISBN: 978-960-484-332-9