Μιας κι επέστρεψα για μερικές μέρες στην Αθήνα πριν συνεχίσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές, είπα να μπω και να αφήσω μερικά σχόλια για την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2012 που λαμβάνει χώρα στο Λονδίνο. Πρώτα απ' όλα, θέλω να αναφερθώ στο γεγονός ότι οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, πρέπει να είναι οι πιο αδιάφοροι όλων. Πραγματικά, έχω την αίσθηση πως κανένας δεν ασχολείται ιδιαίτερα με το θέμα και αυτό δεν παρατηρείται μόνο σε εμάς, τους Έλληνες, οι οποίοι έχουμε τόσα πράγματα στο κεφάλι μας που το τελευταίο που μας απασχολεί είναι αυτή, η κορυφαία κατά τ' άλλα, διοργάνωση αθλητισμού και πνεύματος. Είναι η γενική εικόνα! Αλλά ας μην ξεφύγω του θέματος και ας αναφερθώ αυτού καθ' εαυτού στην Έναρξη.


Είναι γεγονός πως οι Άγγλοι έχουν υποπέσει σε απίστευτα σφάλματα, πριν την Έναρξη ακόμα, σφάλματα που τώρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και πραγματικά μας κάνουν να απορούμε για το τι σκέφτονταν οι διοργανωτές, τι ακριβώς είχαν μες το κεφάλι τους. Σφάλματα που αν τα είχαμε κάνει εμείς παραδείγματος χάριν το 2004, όχι μόνο θα μας είχαν κατηγορήσει και γελοιοποιήσει κάθε ώρα και λεπτό αλλά, θα είχαν πέσει να μας φάνε ζωντανούς. Δέχομαι το γεγονός ότι δεν έχουμε όλοι οι λαοί την ίδια κουλτούρα και πολιτισμό όμως αυτό που παρακολουθήσαμε την 27η Ιουλίου 2012, ήταν κακό και κιτς, πέραν από τα όρια του λογικού και της φαντασίας.


Συγνώμη αγαπητοί διοργανωτές αλλά, ότι καλύτερο είχατε να επιδείξετε σχετιζόταν με την μουσική, ποπ κουλτούρα της χώρα σας; Για εσάς η Τελετή Έναρξης ενός τόσο μεγάλου και σπουδαίου θεσμού δεν ήταν τίποτα άλλο πέραν ενός μουσικοχορευτικού πανηγυριού; Γιατί εγώ τουλάχιστον, έτσι το εξέλαβα. Πολύ κακό και για το τίποτα και περιττή φασαρία χωρίς λόγο. Δεν λέω, μπορεί να υπήρχαν κάποια εντυπωσιακά στοιχεία, που είχαν να κάνουν κατ' εξοχήν με τα βεγγαλικά και τα πυροτεχνήματα που χρησιμοποιήθηκαν αλλά από 'κει κι έπειτα, το χάος! Και όταν μιλάμε για χάος, εννοούμε 'χαίρε χάος αμέτρητο', πράγμα που το κάνει ακόμα πιο θλιβερό το γεγονός πως οι Άγγλοι είχαν και τα λεφτά και τις προδιαγραφές για να προσφέρουν κάτι σαφώς ανώτερο.

Τι μάθαμε λοιπόν μέσω αυτής της Τελετής:

- Ο James Bond αποτελεί τόσο μεγάλο έμβλημα για την Αγγλική Χερσόνησο που όχι μόνο συμπεριλήφθηκε στην Τελετή αλλά, κατείχε εξέχουσα θέση, τόσο στο εναρκτήριο βίντεο, συνοδεία της απέθαντης Βασίλισσας Ελισάβετ, όσο και ως αλεξιπτωτιστής κασκαντέρ.


- Η Βασίλισσα Ελισάβετ δεν πρόκειται να πεθάνει... ποτέ! Εδώ την πέταξαν και καλά με αλεξίπτωτο και δεν έμεινε από ανακοπή, σιγά μην την βρει τίποτα άλλο.


- Οι Άγγλοι είναι εξαιρετικά περήφανοι για το Εθνικό Σύστημα Υγείας τους. Δεν λέω, σίγουρα είναι καλύτερο από το δικό μας ωστόσο, ποια ακριβώς η σκοπιμότητα να συμπεριληφθεί ως θέμα στην μεγάλη αυτή βραδιά;


- Δύο είναι οι μεγάλοι εφιάλτες των παιδιών στην Αγγλία. Η Κρουέλα Ντε Βιλ -ναι, η γνωστή, από τα "101 Σκυλάκια Δαλματίας"- και ο Λόρδος Voldermort του "Harry Potter", ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν η προσωποποίηση του Χάρου και αν δεν είχε μπει στον κόπο ο παρουσιαστής να εξηγήσει ποιος είναι, τότε μάλλον θα εξακολουθούσα να πιστεύω πως ήταν ο μαυροντυμένος κακός που φοβόμαστε όλοι ότι θα έρθει να μας πάρει, πόσο μάλλον όταν τον βλέπεις κοντά σε κρεβάτια με άρρωστα παιδάκια.


- Και μιας και αναφέραμε τους εφιάλτες των παιδιών, ας πάμε και στους σωτήρες τους που δεν είναι άλλοι από τους Peter Pan και Mary Poppins, με τον πρώτο να τους ταξιδεύει σε κόσμους μαγικούς και την δεύτερη, να χρησιμοποιεί την μαγεία στην μίζερη καθημερινότητα.


- Ε, ναι λοιπόν! Ο Mr. Bean, είναι η επιτομή του Αγγλικού χιούμορ και σαν να μην έφτανε ο κεντρικός του ρόλος, έπρεπε να χρησιμοποιήσει για την σάτιρά του τους "Δρόμους Της Φωτιάς" του δικού μας Παπαθανασίου, δίνοντας μια σόλο παράσταση στο πιάνο.


- Και μιας και αναφέραμε την μουσική, ναι λοιπόν, Sex Pistols, Beatles και λοιπά μουσικά σχήματα και καλλιτέχνες του είδους, αποτελούν ότι πιο σημαντικό έχει να επιδείξει η Αγγλία. Την λογοτεχνία τους που τουλάχιστον έχει σημαντικά δείγματα σπουδαιότητας, την περάσανε στο ντούκου αφού όπως μας δήλωσαν, ειδικά από την δεκαετία του '70 κι έπειτα, ο μόνος τους προβληματισμός ήταν που και με ποιον τρόπο θα περάσουν το Σαββατόβραδό τους, διασκεδάζοντας και χορεύοντας μέχρι τελικής πτώσεως, πίνοντας και κάνοντας sex με πρόσχημα τα γνωστά συνθήματα της εποχής.


Με απλά λόγια, η Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου ήταν μεν εντυπωσιακή αλλά, την ίδια στιγμή, ήταν απόλυτα επιφανειακή και ρηχή, χωρίς νόημα και περιεχόμενο, χωρίς ταυτότητα με ουσία και ποιότητα. Υπήρχε πλήρη έλλειψη συνοχής και ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη συναισθήματος. Ήταν με μια φράση, μια Τελετή που μόνο οι Άγγλοι κατάφεραν να καταλάβουν και να βιώσουν το περιεχόμενό της το οποίο, καμία σχέση με το Ολυμπιακό πνεύμα δεν είχε, δεν διέθετε κανένα σοβαρό πολιτισμικό στοιχείο ή κανένα άξιο λόγου εθνικό χαρακτηριστικό. Δεν θα μπω καν στην διαδικασία να την συγκρίνω με την αντίστοιχη Τελετή στο Πεκίνο το 2008, ακόμα περισσότερο με την δική μας το 2004 και αυτό δεν το λέω απλά γιατί είμαι Ελληνίδα αλλά γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, ως διοργανωτές πήραμε το απόλυτο 10 και ακούσαμε διθυράμβους ενώ για τους Άγγλους, καλώς ή κακώς, μόνο οι δικές τους φυλλάδες και τα τηλεοπτικά μέσα είχαν να πουν καλή κουβέντα, με όλα τα υπόλοιπα παγκοσμίως να ανατριχιάζουν από αηδία και αγανάκτηση.