...

Σάββατο, Νοεμβρίου 06, 2010

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Ζόι έχει αρχίσει να συνηθίζει τη νέα της ζωή ως αρχάρια βρικόλακας. Σιγά σιγά νιώθει ότι ανήκει πραγματικά σ' αυτή την ομάδα, κάνει νέους φίλους, και μάλιστα αποκτά και αγόρι.
Να όμως που ξαφνικά συμβαίνει κάτι αδιανόητο. Κάποιοι νεαροί άνθρωποι βρίσκονται σκοτωμένοι, και όλοι υποψιάζονται πως οι θάνατοι οφείλονται στους μαθητές του Οίκου της Νύχτας. Οι σχέσεις ανθρώπων-βρικολάκων γίνονται όλο και πιο δύσκολες.
Η Ζόι αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως οι δυνάμεις που την κάνουν τόσο ξεχωριστή μπορεί ταυτόχρονα να απειλούν αυτούς που αγαπά, και έρχεται αντιμέτωπη με μια προδοσία που είναι ικανή να της ραγίσει την καρδιά και να ανατρέψει όλες τις ισορροπίες του κόσμου της.

Προσωπική άποψη:
Καθώς η βαμπριρομανία συνεχίζεται μοιάζοντας ιδιαίτερα δύσκολο να κοπάσει σύντομα, μια ακόμα συνέχεια ήρθε και αυτή με την σειρά της. Ο λόγος, για την "Προδομένη", το δεύτερο βιβλίο της σειράς του "Οίκου Της Νύχτας". Για όσους δεν θυμούνται, μάνα και κόρη ένωσαν την ζωηρή φαντασία τους προκειμένου να δημιουργήσουν μια ιστορία βρικολάκων σύμφωνα με την οποία, άνθρωποι και βρικόλακες συνυπάρχουν στον κόσμο, με τους πρώτους να γνωρίζουν την παρουσία των δεύτερων χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι την αποδέχονται ένθερμα. Και ναι, θα συμφωνήσω, στην χώρα μας βρήκαν πρόσφορο έδαφος λόγω ταινιών και τηλεοπτικών σειρών μέσω των οποίων γνωρίσαμε και τα αντίστοιχα βιβλία. Στο εξωτερικό όμως η συγκεκριμένη σειρά αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες στον κόσμο του φανταστικού γεγονός που δεν είναι τυχαίο.

Χρονικά το δεύτερο βιβλίο μας μεταφέρει λίγο μετά από εκεί που μας άφησε το πρώτο, θέλοντας προφανώς να ακολουθήσει μια φυσιολογική ροή των πραγμάτων και κυρίως, χωρίς να μας απομακρύνει από τον στόχο του. Ο στόχος αυτός δεν είναι άλλος από το να ταξιδέψουμε μαζί με την Ζόι η οποία και καλείται να ακολουθήσει την μετάβασή της από ένα σημείο σε ένα άλλο. Δεν είναι μόνο η ταχεία εξέλιξή της ως νέα βρικόλακας, η διεύρυνση των εξαιρετικών χαρισμάτων της αλλά και η εξέλιξή της ως έφηβη. Ευρισκόμενη στο κομβικό εκείνο σημείο που η εφηβεία πλησιάζει στην κορύφωσή της για να παραδοθεί άνευ όρων στην ενηλικίωση, η Ζόι έχει να αντιμετωπίσει και να ισορροπήσει ανάμεσα σε πολλά περισσότερα πράγματα από τον μέσο έφηβο, ακόμα και από όσο μπορεί να φανταζόταν μερικές μόλις βδομάδες νωρίτερα.

Η ανάλυση όμως των επιπτώσεων και των επιδράσεων της εφηβικής μετάστασης, είτε αυτή αναφέρεται σε συναισθηματικά, είτε σε σωματικά, είτε σε πνευματικά στοιχεία, δεν είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό της ιστορίας. Η Ζόι δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την παράλογη δίψα της για αίμα, δεν έχει να ελέγξει μόνο τις ορμόνες της. Η Ζόι και οι φίλοι της, πρέπει να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα και την αντιπαλότητα, όχι όμως μέσα στα πλαίσια της σχολικής άμιλλας ή ανταγωνισμού αλλά, μιας διαφορετικής, πιο έντονης, πιο βίαιης και πιο επικίνδυνης. Η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους είναι σημαντική και αυτό δεν είναι κάτι που εξαλείφεται στον κόσμο των βρικολάκων. Η πίστη της Ζόι απέναντι σε πρόσωπα κλονίζεται, οι φιλίες και τα αισθήματά της δοκιμάζονται και εκείνη, πρέπει να ανακαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει, ποια μυστικά βρίσκονται καλά φυλαγμένα και γιατί. Πέραν όλων των παραπάνω, η Ζόι πρέπει να υποστηρίξει το όραμά της, να θέσει τους κανόνες της και να στήσει ένα μέλλον πιο φωτεινό και καθαρό στον Οίκο της, κάνοντάς το λάβαρο για μια ακόμα πιο λαμπρή συνέχεια.

Οι Cast είχαν κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις τους, από το πρώτο κι όλας βιβλίο της σειράς. Στόχος τους δεν ήταν άλλη μια κοινότυπη ιστορία βασισμένη σε όλους τους στερεότυπους μύθους των βρικολάκων αλλά, μια ιστορία εμπνευσμένη και εμπλουτισμένη από όλα εκείνα τα ιδιαίτερα και ξεχωριστά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις διάφορες θρησκείες και δοξασίες ανά τον πλανήτη. Η μαγεία, η φυσιολατρία, το αρχαιοελληνικό πνεύμα, η μοιρολατρία, όλα αυτά μαζί συναντιούνται και ενώνονται με έναν ενδιαφέροντα τρόπο αναδεικνύοντας όλα τα θετικά τους στοιχεία και παράλληλα, αλληλοσυμπληρώνοντας το ένα το άλλο αποδεικνύοντας μας ότι, ίσως τίποτα να μην είναι ολοκληρωμένο από μόνο του, καμιά πίστη, καμιά θρησκεία γιατί στην πραγματικότητα, τα πάντα έχουν ανάγκη όχι μόνο από γερές βάσεις αλλά και από ισχυρά στηρίγματα.

Και μπορεί η συγκεκριμένη ιστορία να είναι αμερικάνικο προϊόν ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι σημαδεύεται από τον πουριτανισμό της κοινωνίας τους. Μπορεί να το 'χω ξαναπεί αυτό παρ' όλα ταύτα, δεν είναι κακό να υπενθυμίζουμε ένα θετικό στοιχείο που απουσιάζει συνήθως από έργα αυτής της προέλευσης. Φυσικά δεν υποστηρίζουν την απόλυτη ελευθερία, προσπαθούν πλαγίως να δώσουν συμβουλές όμως, όχι με ηθικοπλαστική διάθεση αλλά, με εκείνη την τρυφερή, μαμαδίστικη καλοπροαίρετη διάθεση που δεν μας ενοχλεί και αντίθετα, μας θυμίζει κάτι από τα δικά μας χρόνια εκείνου του καιρού. Και ενώ οι Cast σαφέστατα δεν είναι άθεες, ο τρόπος ανάπτυξης της ιστορίας τους είναι τόσο έξυπνα θολός που δεν καταστείτε σαφές προς τα που κλίνουν, προκαλώντας έτσι την διάθεση να το ανακαλύψουμε στην πορεία.

Έξυπνα μεταμοντέρνο, χρησιμοποιώντας μόνο τα στοιχεία εκείνα που είναι απαραίτητα από τον κλασσικό μύθο των βρικολάκων και προσαρμοσμένα με σεβασμό στην δικιά τους, προσωπική δομή, η ιστορία των Cast μας ταξιδέυει στα σκοτεινά μονοπάτια του κόσμου της Ζόι όπου, η μαγεία, τα στοιχεία και η δυνάμεις της φύσης, το πνεύμα και η θέληση, είναι πάνω απ' όλα. Η Ζόι καλείται να παλέψει με τους εχθρούς, τους φίλους της αλλά και με τον ίδιο της τον εαυτό. Βρίσκεται μονάχα στην αρχή όμως, μέσα στον σκοτεινό της κόσμο υπάρχει δυνατότητα να κυριαρχήσει το φως αρκεί να ελέγξει τα πάθη της, να πάρει τις σωστές αποφάσεις και να μην εμπιστευτεί τους λάθος ανθρώπους. Η ζωή είναι σκληρή και άδικη αλλά, όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο αρκεί, να έχεις την θέληση να ακολουθήσεις το μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά σου και να το ανακαλύψεις.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφείς: P.C. Cast & Kristin Cast
Μεταφραστής: Οικονόμου Καίτη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 408
ISBN: 978-960-455-824-7

Posted on Σάββατο, Νοεμβρίου 06, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

4 comments

Παρασκευή, Νοεμβρίου 05, 2010

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Αλέξις λαχταρά να μάθει για το παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που εκείνη τόσα χρόνια έκρυβε. Ξέρει μόνο ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ’ ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο.
Όταν η Αλέξις αποφασίζει να επισκεφθεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη και της υπόσχεται πως απ’ αυτήν θα μάθει την αλήθεια.
Έκπληκτη, η Αλέξις ανακαλύπτει πως η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό και εγκαταλειμμένο νησί της Σπιναλόγκας – την πρώην αποικία των λεπρών.
Μαθαίνει την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από την τραγωδία, τον πόλεμο και τα πάθη.

Προσωπική άποψη:
Βλέποντας ότι ένα οποιοδήποτε βιβλίο, άσχετα από το ποιος το υπογράφει ή με τι θέμα ασχολείται, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει πάνω του τα βλέμματα όλου του κόσμου, αρχίζεις να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλλεις. Να αναρωτιέσαι ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν τόσο ξεχωριστό ανάμεσα σε τόσα και τόσα άλλα που κυκλοφορούν στην αγορά και να αμφιβάλλεις κατά πόσο τα βραβεία, οι διακρίσεις και η αναγνώριση, στοιχεία που έχουν οδηγήσει παράλληλα και σε μια τεράστια εισπρακτική επιτυχία, είναι ανάλογα ενός πραγματικά υψηλού λογοτεχνικού αποτελέσματος. Αν προσθέσεις μάλιστα ότι "Το Νησί" είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά της Hislop, όλα τα παραπάνω πολλαπλασιάζονται.

Μία από τις πρώτες απορίες που γεννιούνται στον αναγνώστη είναι κατά πόσο θα μπορούσε μια συγγραφέας η οποία δεν είναι Ελληνίδα, να ασχοληθεί με μια θεματολογία αμιγώς ελληνική, μέσω της οποίας θα έπρεπε να περιγραφεί όχι μόνο μια τραγική πραγματικότητα που σημάδεψε την χώρα αλλά, και να γίνει σκιαγράφηση μιας κουλτούρας και μιας παράδοσης πολύ διαφορετικής από εκείνην του τόπου της ενώ παράλληλα, ήταν αναγκαία η δημιουργία ενός ιστορικού χρονογραφήματος που θα συμπεριλάμβανε μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα που καθόρισαν την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας αλλά και την πορεία που ακολούθησε η χώρα. Παραδόξως, η αγγλίδα συγγραφέας του "Νησιού", δεν βασίστηκε απλά σε αερολογίες ή ιστορίες που μπορεί να άκουσε κάπου, κάποτε. Αντίθετα, σε αφήνει με την βεβαιότητα ότι μελέτησε πολύ προσεκτικά την ιστορία, όχι μόνο της Κρήτης αλλά, και όλης της υπόλοιπης Ελλάδας, υιοθετώντας απλά την Μεγαλόνησο ως το πλέον κατάλληλο υπόβαθρο.

Ένα νέο κορίτσι, αναζητώντας τον ίδιο του τον εαυτό καταλήγει να αναζητά τις ρίζες του ψάχνοντας να βρει τις απαντήσεις εκείνες που η κάθε αναζήτησή τους καταλήγει σε ένα τρομακτικό αδιέξοδο. Και μέσα από το ταξίδι ανακαλύπτει πράγματα που μπορεί να μην πίστευε. Σκοτεινά μυστικά και μια οικογενειακή ιστορία καλά κρυμμένη στο πέρασμα του χρόνου. Μια ιστορία που ζητά να βγει στο φως, που ζητά να διεκδικήσει την κάθαρση για όλους εκείνους τους ανθρώπους που η βαριά τους μοίρα τους σημάδεψε και που πάλεψαν για αν την αλλάξουν, οδηγώντας παράλληλα σε μια σειρά αλλαγών και από εκεί, στο τέλος μιας πραγματικότητας και στο ξεκίνημα μιας νέας. Οι χαρακτήρες τραγικοί όμως συνάμα, αληθινοί και δυνατοί, έτοιμοι να αντέξουν συγκινήσεις και να τις μοιραστούν μαζί μας, προκαλώντας μας μεν συναισθηματική φόρτιση αλλά και τον προβληματισμό που αρμόζει στις συνθήκες.

Η λέπρα και η Σπιναλόγκα δεν είναι η ουσία της ιστορίας. Η ουσία βρίσκεται βαθύτερα και τόσο η λέπρα όσο και το νησί που φιλοξένησε τους φορείς της, αποτελούν απλά το μέσον για να εκφραστούν άλλα πράγματα που ξεπερνάνε την δύναμη της αρρώστιας. Είναι η δύναμη της οικογένειας που είναι πάνω απ' όλα, οι δεσμοί ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι πολύ ισχυροί για να σπάσουν μπροστά στην πρώτη δυσκολία, είτε αυτή είναι μικρή είτε μεγάλη. Είναι η αξία των ανθρώπων που δεν μπορεί να στιγματιστεί, η θέληση για ζωή ακόμα και όταν στέλνονται σε έναν τόπο με προορισμό τον θάνατο. Γιατί αυτό είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Η δύναμη, το κουράγιο και η θέληση να αντισταθεί στο προδιαγεγραμμένο. Η άρνηση να παραδοθεί στο τέλμα του θανάτου, να καταδικάσει μια ζωή που δεν έχει τελειώσει. Μια ζωή που μπορεί να τροποποιηθεί και να προσαρμοστεί στις συνθήκες αντί να υποκύψει στο βάρος τους.

Η Hislop μεταφέρει τον αναγνώστη σε έναν τόπο ζεστό και φιλόξενο, σε έναν τόπο όπου είναι γεμάτος από μικρά, όμορφα καθημερινά πράγματα τα οποία όμως στα μάτια κάθε επισκέπτη φαντάζουν τόσο σημαντικά, τόσο άξια προσοχής, επισημαίνοντάς τα όχι μόνο για να κρατήσει εκείνη ζωντανά στη μνήμη της όπως τα έζησε αλλά, για να τα μεταφέρει σε όσους δεν τα έχουν γνωρίσει και να θυμίσει την ομορφιά και την αξία τους σε όσους τα γνωρίζουν αλλά τα έχουν ξεχάσει.  Είναι όλα τα στοιχεία εκείνα που δέχτηκε ως επισκέπτρια στην χώρα μας, στοιχεία που για άλλους από εμάς μπορεί να φαντάζουν ως μια φυσιολογική, τυπική προέκταση της καθημερινότητάς μας και για άλλους, να είναι απλά και μόνο μια απαρατήρητη κατάσταση στο πέρασμα του χρόνου.

Μπορεί η ιστορία της Hislop να επισκιάζεται συνεχώς από την λέπρα όμως, δεν γίνεται έρμαιό της. Μπορεί η κάθε πτυχή της ιστορίας αυτής να μην καταλήγει σε ένα φωτεινό τέλος ωστόσο, έχοντας περάσει μέσα από μια σκοτεινή διαδρομή, έχει καταφέρει να κερδίσει το δικαίωμα της ελπίδας, κάτι που ξεκινά να πηγάζει μέσα από τον καθέναν από τους ήρωές της και να ενισχύεται από την προσωπική του πίστη. Παρακολουθούμε την εξέλιξη στην ζωή μιας οικογένειας που οι γυναίκες καλέστηκαν να πληρώσουν η κάθε μία από ένα διαφορετικό, βαρύ τίμημα. Η ζωή τους εξελίχθηκε σύμφωνα με την μοίρα, τις επιλογές τους, την θέλησή τους να ζήσουν, να παραδοθούν, να ξεχάσουν ή να μην λησμονήσουν, παρακολουθώντας τις σημαντικότερες εξελίξεις της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Μια ιστορία, όχι μόνο για να γνωρίσουμε την λέπρα και την τραγωδία της αλλά, τους ανθρώπους πίσω από αυτήν και την διαφορετικότητα της δικιάς τους κοινωνίας, μιας κοινωνίας έτοιμη να δεχτεί έναντι μιας άλλης έτοιμη να λιποταχτήσει έναντι των ίδιων της των αισθημάτων.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Victoria Hislop
Μεταφραστής: Δελέγκος Μιχάλης
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2007
Αρ. σελίδων: 501
ISBN: 978-960-364-329-6

Posted on Παρασκευή, Νοεμβρίου 05, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

19 comments

Πέμπτη, Νοεμβρίου 04, 2010

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η γοητευτική Έλενα, ο µελαγχολικός Στέφαν και ο αλαζονικός Ντέιµον συναντιούνται, ακολουθώντας διαφορετικούς δρόµους ο καθένας, σ’ ένα θανατερό τρίγωνο πάθους.
Η Έλενα, µετά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις στο πρώτο βιβλίο της σειράς VAMPIRE DIARIES, θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα ότι υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο από το να ερωτευτεί βρικόλακα.
Πώς θα νιώσει και ποιο δρόµο θα πάρει όταν συνειδητοποιήσει ότι τα δύο αδέλφια –επίδοξοι εραστές της ίδιας γυναίκας πριν από αιώνες– θα συντηρήσουν τη θανάσιµη έχθρα τους διεκδικώντας και τη δική της καρδιά;
Ο Στέφαν αγωνίζεται να συγκρατήσει το πάθος του, αλλά ο Ντέιµον είναι αδίστακτος. Μια σειρά από σκοτεινά γεγονότα θα αναγκάσουν την Έλενα να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή της για να σώσει τον αγαπηµένο της.

Προσωπική άποψη:
Νομίζω ότι είχα αναφέρει την επιφύλαξή μου απέναντι στη σειρά βιβλίων "Vampire Diaries", πριν ακόμα ξεκινήσω να τα διαβάζω. Επίσης, νομίζω ότι είχα αναφέρει πως κάθε επιφύλαξη εξαφανίστηκε από τις πρώτες κι όλας σελίδες ανάγνωσης. Σήμερα, νομίζω ότι μπορώ με κάθε σιγουριά να επιβεβαιώσω πως οι επιφυλάξεις αυτές, όχι μόνο αποτελούν παρελθόν αλλά, μια σκοτεινή θύμηση, σχεδόν χαμένη στα βάθη του μυαλού μου. Σίγουρα το είδος και το μέγεθος του βιβλίου σε προδιαθέτουν ότι πρόκειται για ένα βαμπιρίστικο άρλεκιν και ίσως να είναι έτσι. Ωστόσο, αν κάτι τέτοιο ισχύει, είναι καθαρά εν μέρη και αυτό γιατί, τα φτηνά και ξεπεσμένα άρλεκιν, καλώς ή κακώς, στερούνται όχι μόνο φαντασίας αλλά, σασπένς κι έντασης και αυτά είναι δύο στοιχεία που τα "Vampire Diaries" δεν στερούνται διόλου.

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις από αυτές που μας προσέφερε το πρώτο βιβλίο της σειράς. Γνωρίζουμε ποιοι είναι, τι θέλουν, που στοχεύουν και κυρίως, τι αγαπάμε και τι μισούμε πάνω τους. Η Έλενα είναι το κορίτσι εκείνο που κάθε έφηβος θα κυνηγούσε στο σχολείο του προκειμένου να το κατακτήσει. Ο Στέφαν είναι τρυφερός και μελαγχολικά όμορφος, βυθισμένος στα προσωπικά του πάθη και την ανθρώπινη συνείδησή του η οποία μοιάζει να μην έχει χαθεί. Και είναι και ο Ντέιμον, ένας άντρας όμορφος και γοητευτικός, που δεν θα μπορούσες εύκολα να αντισταθείς, μυστηριώδης κι επικίνδυνος που όμως, ζει στοιχειωμένος από την εμμονή και τον εγωισμό του. Οι τρεις αυτοί χαρακτήρες αποτελούν ζωτικά κομμάτια ενός παζλ και όσο παράξενο και αν φαίνεται, όσο και αν μάχονται ο ένας τον άλλον, αλληλοεξαρτόνται καθώς ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

Η Έλενα δείχνει εύθραυστη ωστόσο, είναι δυμανική και μάχημη, έτοιμη να κάνει ότι χρειαστεί και να θυσιάσει τα πάντα, ακόμα και την ζωή της προκειμένου να προστατέψει όσους αγαπά. Ελπίζει σε ένα κοινό μέλλον με τον Στέφαν, κόντρα στις όποιες αντιξοότητες και όσο τα πράγματα γίνονται πιο δυσοίωνα, τόσο εκείνη επιμένει. Ο Στέφαν από την άλλη προσπαθεί να την προστατέψει κρατώντας την μακριά από τον κίνδυνο που προκαλεί ο Ντέιμον. Προσπαθεί να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του ακόμα και όταν αυτό δεν φαντάζει τόσο εύκολο ενώ, όσο δύσκολο και αν είναι, προσπαθεί να χαρίσει στην Έλενα αυτό που και οι δυο θέλουςν περισσότερο. Ελπίδα για ένα κοινό, φωτεινό μέλλον, μακριά από όλα αυτά. Τέλος ο Ντέιμον, σκληρός αλλά συνάμα κοντραρισμένος με την ευαίσθητη πλευρά του, εκείνη που δεν θέλει την Έλενα από εγωισμό αλλά από μια βαθύτερη ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Αυτό παρ' όλα ταύτα δεν τον εμποδίζει να γίνει σκληρός, βίαιος και αδίστακτος μπροστά σε ότι μπαίνει εμπόδιο στον δρόμο του, όντας αποφασισμένος να μην χάσει δεύτερη φορά αυτό που θέλει.

Είναι φυσικό επόμενο οι βρικόλακες της Smith να διατηρούν την μεταμοντέρνα εικόνα τους. Όμως, η εκμοντέρνισή τους αυτή ξεκινάει και τελειώνει στο φαίνεσθαι. Έχουν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής τους όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν αποβάλλει τα θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά τα οποία τους συντροφεύουν από την γέννησή τους και την ανατροφή τους σε μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Έχοντας γαλουχηθεί με τον καθωσπρεπισμό και τον ιπποτισμό αλλά και με την οργή που απαιτεί συνεχή εκδίκηση αντίστοιχα, δεν ξεχνάνε ποτέ ποιοι ήταν και ποιοι είναι σήμερα, κρατώντας έτσι σε μια ισορροπία το παρόν με το παρελθόν, έστω και αν το δεύτερο αναφέρεται όλο και λιγότερο. Ίσως και να μην χρειάζεται από την στιγμή που επαναλαμβάνεται με μοναδική διαφορά ότι τώρα η διεκδίκηση είναι ουσιαστική και δεν σημαδεύεται από την αναμονή της απάντησης.

Για άλλη μια φορά, η L. J. Smith χρησιμοποιεί μια γλώσσα απλή, στρωτή και εύκολα κατανοητή, ιδιαίτερα από το εφηβικό κοινό στο οποίο άλλωστε και απευθύνεται κατ' εξοχήν, χωρίς φιοριτούρες και δηθενιστικές ωραιοποιήσεις ή τραγικοποιήσεις καταστάσεων. Τα πράγματα έχουν όπως ακριβώς τα βλέπουμε και είτε μας αρέσει είτε όχι, είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τον δρόμο που εκείνα θα πάρουν. Ακόμα πιο σκοτεινό, ακόμα πιο μυστηριώδες και το σημαντικότερο όλων, ακόμα πιο ανατρεπτικό, το δεύτερο βιβλίο της σειράς "Vampire Diaries" μας θυμίζει την σκληρή πλευρά της ζωής των βρικολάκων και όσων τους περιβάλλουν, εκείνη που απειλείται συνεχώς από κίνδυνο και θάνατο και που ο έρωτας μπορεί να είναι ισχυρός αλλά, ίσως όχι τόσο όσο θα έπρεπε προκειμένου να προφυλαχτεί και να μείνει αλώβητος. Όπως και να 'χει το πράγμα, η Smith κλείνει τον δεύτερο κύκλο της ιστορίας της με υποσχέσεις για ένα ακόμα πιο ανατριχιαστικό και ανατρεπτικό μέλλον.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: L. J. Smith
Μεταφραστής: Αλεξοπούλου Ευηνέλλα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 224
ISBN: 978-960-453-750-1

Posted on Πέμπτη, Νοεμβρίου 04, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

17 comments

Τετάρτη, Νοεμβρίου 03, 2010


Ανακοινωθηκαν οι υποψηφιότητες για τα φετινά βραβεία BIFA. Η τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου στο Old Billingsgate του Λονδίνου, με οικοδεσπότη για 6η χρονιά τον James Nesbitt ενώ η επιτροπή θα αποτελείται από τους Mags Arnold, Finola Dwyer, Matthew Goode, Matt Greenhalgh, Andy Harries, Gemma Jones, David Mackenzie, James Marsh, Hannah McGill, Sean Pertwee, Jamie Sives, Jason Solomons και Gary Williamson.
Αναλυτικά:

BEST BRITISH INDEPENDENT FILM
Four Lions
Kick-Ass
The King`s Speech
Monsters
Never Let Me Go

BEST DIRECTOR
Mike Leigh – Another Year
Matthew Vaughn – Kick-Ass
Tom Hooper – The King`s Speech
Gareth Edwards – Monsters
Mark Romanek – Never Let Me Go

THE DOUGLAS HICKOX AWARD [BEST DEBUT DIRECTOR]
Debs Gardner Paterson – Africa United
Clio Barnard – The Arbor
Rowan Joffe – Brighton Rock
Chris Morris – Four Lions
Gareth Edwards – Monsters

BEST SCREENPLAY
Jesse Armstrong, Sam Bain, Simon Blackwell, Christopher Morris – Four Lions
Jane Goldman & Matthew Vaughn – Kick-Ass
David Seidler – The King`s Speech
William Ivory – Made in Dagenham
Alex Garland – Never Let Me Go

BEST ACTRESS
Manjinder Virk – The Arbor
Ruth Sheen – Another Year
Andrea Riseborough – Brighton Rock
Sally Hawkins – Made in Dagenham
Carey Mulligan – Never Let Me Go

BEST ACTOR
Jim Broadbent – Another Year
Riz Ahmed – Four Lions
Colin Firth – The King`s Speech
Scoot McNairy – Monsters
Aidan Gillen – Treacle Junior

BEST SUPPORTING ACTRESS
Lesley Manville – Another Year
Helena Bonham Carter – The King`s Speech
Rosamund Pike – Made in Dagenham
Keira Knightley – Never Let Me Go
Tamsin Greig – Tamara Drewe

BEST SUPPORTING ACTOR
Kayvan Novak – Four Lions
Guy Pearce – The King`s Speech
Geoffrey Rush – The King`s Speech
Bob Hoskins – Made in Dagenham
Andrew Garfield – Never Let Me Go

MOST PROMISING NEWCOMER
Manjinder Virk – The Arbor
Andrea Riseborough – Brighton Rock
Tom Hughes – Cemetery Junction
Joanne Froggatt – In Our Name
Conor McCarron – Neds

BEST ACHIEVEMENT IN PRODUCTION
The Arbor
In Our Name
Monsters
Skeletons
StreetDance 3D

RAINDANCE AWARD
Brilliantlove
Jackboots On Whitehall
Legacy
Son Of Babylon
Treacle Junior

BEST TECHNICAL ACHIEVEMENT
The Arbor – Sound – Tim Barker
Brighton Rock – Cinematography – John Mathieson
The Illusionist – Animation – Sylvain Chomet
The King`s Speech – Production Design – Eve Stewart
Monsters – Visual Effects – Gareth Edwards

BEST DOCUMENTARY
The Arbor
Enemies of the People
Exit Through the Gift Shop
Fire In Babylon
Waste Land

BEST BRITISH SHORT
Baby
Photograph Of Jesus
Sign Language
Sis
The Road Home

BEST FOREIGN FILM
Dogtooth
I Am Love
Un Prophete
The Secret In Their Eyes
Winter`s Bone

Posted on Τετάρτη, Νοεμβρίου 03, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

4 comments

Τρίτη, Νοεμβρίου 02, 2010

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Πίστευε πάντα ότι εκείνος ήταν το πεπρωμένο της. Αν, όμως, η μοίρα έχει άλλα σχέδια;
Η Έβερ και ο Ντέιμεν έχουν ζήσει αμέτρητες ζωές στο παρελθόν και πολέμησαν αδίστακτους εχθρούς για να μπορέσουν να είναι για πάντα μαζί.
Κι ενώ το όνειρο φαίνεται επιτέλους να γίνεται πραγματικότητα, μια φοβερή κατάρα πέφτει πάνω στον Ντέιμεν. Αρκεί ένα άγγιγμα των χεριών τους ή ένα απαλό φιλί για να τον ρίξει στη Χώρα των Σκιών.
Η Έβερ, στην προσπάθειά της να σώσει τον αγαπημένο της από τον Ρόμαν, θα συναντήσει έναν άγνωστο, τον Τζουντ, για τον οποίο νιώθει μια πολύ δυνατή και μυστηριώδη έλξη. Αισθάνεται να τη μαγνητίζει ο νεαρός άντρας με τα σμαραγδένια μάτια, και κάθε φορά που νιώθει το παιχνιδιάρικο, ζεστό βλέμμα του να πέφτει πάνω της δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της.
Ο Ντέιμεν συνεχίζει να είναι η μοναδική της αγάπη, αλλά γιατί όταν βρίσκεται δίπλα της ο Τζουντ νιώθει σαν να τον έχει προδώσει; Θα αντέξει ο αγνός έρωτας της Έβερ αυτή τη νέα δοκιμασία;

Προσωπική άποψη:
Πέρασαν οι μήνες και μαζί με αυτούς πέρασε και ένα μεγάλο διάστημα αναμονής. Η αναμονή αυτή δεν είχε να κάνει με τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από την συνέχεια των ιστοριών που άφησα στη μέση, όχι κατ' επιλογήν αλλά, επειδή με αναγκάζουν οι εκδοτικοί οίκοι. Ας ξεκινήσω λοιπόν με την συνέχεια των "Αθάνατων" η οποία αυτή τη φορά μας ταξιδεύει στην "Χώρα Των Σκιών", όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο τίτλος του τρίτου βιβλίου. Όπως είναι φυσικό επόμενο, έχοντας αφήσει τους ήρωες της ιστορίας μας σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, με τον έναν να παλεύει με τις ενοχές και τον άλλον να ετοιμάζεται να βγει βίαια από την άγνοιά του, η εξέλιξη των γεγονότων δεν είναι η πιο εύκολη που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες.

Η Έβερ έχει γίνει Αθάνατη όμως, η αθανασία της επισκιάζεται από τον φόβο του επικείμενου θανάτου του Ντέιμεν. Ο φόβος όμως αυτός είναι κάτι που προκλήθηκε από τις ίδιες της πράξεις της, από την δικιά της αδυναμία να υπολογίσει, να ελέγξει καταστάσεις και κυρίως, να δείξει εμπιστοσύνη εκεί που πρέπει πραγματικά και όχι εκεί που φαινομενικά μας εξαναγκάζουν οι καταστάσεις. Χάρη στην λάθος επιλογή της, ένα της και μόνο άγγιγμα μπορεί να σταθεί ικανό να σκοτώσει τον αιώνιο σύντορφό της, ολοκληρώνοντας για μια ακόμη φορά στο πέρασμα των αιώνων την θανατική τους μοίρα, έστω και αν αυτή τη φορά μπορεί να αντιστραφούν οι ρόλοι. Όπως και να ΄χει, ο θάνατος αυτή τη φορά δεν είναι κάτι που θα προκαλέσει μια ακόμα χρόνια αναμονή. Θα είναι το οριστικό τέλος. Θα είναι ένα τέλος χωρίς ψυχή, στην Χώρα των Σκιών.

Όμως η Έβερ δεν έχει να αντιμετωπίσει μονάχα τον Ρόμαν και τις ραδιουργίες του. Έχει να παλέψει με τα ίδια της τα συναισθήματα καθώς, για πρώτη φορά, συνειδητοποιεί ότι ίσως ο Ντέιμεν να μην είναι το πεπρωμένο της όπως πίστευε. Δεν βρισκόταν πάντα μόνη της στο πέρασμα των αιώνων περιμένοντάς τον ωστόσο, εκείνος πάντα ερχόταν, πάντα την συνέπαιρνε, πάντα την κέρδιζε στο τέλος. Υπάρχει όμως η πιθανότητα να είχε ζήσει αν δεν την είχε διεκδικήσει; Υπήρχε η πιθανότητα η ψυχή της να ζει ήρεμα στους αιώνες βιώνοντας μια μοίρα μακριά από τον θάνατο; Μήπως τελικά δεν είναι ο Ντέιμεν το πεπρωμένο της αλλά, εκείνος που τόσα χρόνια κινούσε τα νήματά του; Τώρα που δεν αποτελεί ο Ντέιμεν την παρεμβολή αλλά ο Τζουντ, ίσως να είναι η κατάλληλη στιγμή να μπουν τα πράγματα στην θέση τους και να ξεκαθαρίσουν μια και καλή.

Αυτή τη φορά η Alyson Noel επιλέγει να αφήσει την ιστορία να εξελίσσεται στην γη και όχι σε άλλους τόπους, όπως η Χώρα του Καλοκαιριού. Αυτά που αναζητάνε οι ήρωες της ιστορίας μας δεν βρίσκονται σε κάποιον όμορφο, μακρινό κόσμο αλλά, στο επίγειο. Εκεί βρίσκονται φυλαγμένες οι μυστικιστικές γνώσεις, εκεί βρίσκονται οι εχθροί τους, εκεί βρίσκονται οι φύλακες των μυστικών και εκείνοι που μπορούν να γίνουν σύμμαχοί τους. Όμως, πέραν όλων αυτών, εκεί βρίσκονται και οι εσωτερικές τους συγκρούσεις με τις οποίες πρέπει να παλέψουν σκληρά αλλά, και οι άνθρωποι εκείνοι που οφείλουν να προστατέψουν, που δεν μπορούν και δεν έχουν δικαίωμα να τους εγκαταλείψουν, να τους αφήσουν να γίνουν πιόνια και θύματα ενός αρρωστημένου παιχνιδιού κυριαρχίας κι εξουσίας.

Για μια ακόμα φορά, στο μυθιστόρημα της Noel τα συναισθήματα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Τα συναισθήματα όμως αυτά δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά και κατά κύριο λόγο με τον έρωτα. Σχετίζονται με την συντροφικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, άσχετα από το φύλο τους. Σχετίζονται με την ανάγκη μας για επικοινωνία, για στήριξη, ψυχολογική και ηθική. Η φιλία, η δύναμη, η επιρροή και η ανάγκη της, είναι πιο έκδηλη και πιο κατανοητή από τα προηγούμενα βιβλία. Η Έβερ δεν εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στον Ντέιμεν και την λύτρωσή του από την κατάρα του Ρομάν αλλά, και στην ανάγκη να έχει δίπλα της και παράλληλα να βοηθάει τους φίλους τους, όσο μπορεί και όσο είναι απαραίτητο.

Μπορεί όμως άραγε να υποστηρίξει κανείς πως η έλξη δεν πηγάζει από τα βαθύτερα αισθήματά μας, από ένα ανώτερο επίπεδο νόησης και συναισθηματικής αντίληψης; Η έλξη ανάμεσα στους ανθρώπους είναι κάτι μυστήριο και συνάμα γοητευτικό. Είναι κάτι που δεν είσαι σίγουρος ότι μπορείς να ερμηνεύσεις, να δικαιολογήσεις, να εξηγήσεις. Ίσως όμως να μην είναι απαραίτητο τελικά. Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν έτσι. Πρέπει να αισθανθούμε κάποια στιγμή σίγουροι γι΄αυτά, όχι επειδή θα έχουμε απτές αποδείξεις αλλά, επειδή κάτι βαθιά μέσα μας θα πιστοποιεί ότι έχουμε δίκιο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η έλξη είναι κάτι που εύκολα μπορεί αν συσχετιστεί με τον ενθουσιασμό και ο δεύτερος είναι κάτι, που την αγνή αγάπη και την ανάγκη για αλληλοστήριξει δεν μπορεί να την γκρεμίσει παρά μόνο να την ταρακουνήσει.

Η Έβερ έχει ήδη ακολουθήσει τον δρόμο της αιώνιας ζωής. Όμως  μια ζωή δίχως τέλος, αν δεν μπορείς να μοιραστείς το φιλί και το χάδι, τι αξία έχει; Γιατί να ζεις για πάντα αν δεν μπορείς να κλάψεις στον ώμο αυτού που αγαπάς, αν δεν μπορείς να μοιραστείς μαζί τους τα πάθη σου; Έχοντας διαλέξει ήδη τον λάθος δρόμο, η Έβερ δεν έχει πολλά περιθώρια. Θα υποκύψει στον εγωισμό του Ρόμαν ή θα ψάξει να βρει τον τρόπο που θα λύσει τα προβλήματά της. Και όμως... πάντα υπάρχει χώρος για λάθη, αρκεί να είμαστε πρόθυμοι ή έστω, αρκετά αφελείς για να τα πραγματοποιήσουμε. Μπορείς άραγε να σώσεις την ψυχή σου όταν είναι αμφίβολο κατά πόσο την έχεις μέσα σου; Είναι εύκολο να αντισταθείς σε όλα εκείνα που μοιάζουν τόσο σωστά;
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alyson Noel
Μεταφραστής: Κολυδά Λυδία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-960-453-826-3

Posted on Τρίτη, Νοεμβρίου 02, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

12 comments

Δευτέρα, Νοεμβρίου 01, 2010

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Κοσμάς Αποστόλου έχει ότι θα επιθυμούσε ο καθένας. Χρήματα, επιτυχία, ακριβά αυτοκίνητα, ισχυρές γνωριμίες.
Όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά, μέχρι που δέχεται μια απροσδόκητη επίσκεψη. Απο τον Χάρο. Αυτοπροσώπως.

Προσωπική άποψη:
Ένας άνθρωπος που τα έχει όλα, οικογένεια, λεφτά, αναγνωρισιμότητα, ακριβό σπίτι και αυτοκίνητο, τι θα μπορούσε να θέλει περισσότερο; Ίσως να βιαζόταν κάποιος να απαντήσει πως δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Και όμως... τι θα μπορούσε να τα κάνει όλα τα παραπάνω αν το λάδι στο καντήλι του τελείωνε; Σε τι θα χρησίμευαν όλα αυτά αν ο ίδιος ο Θάνατος έκανε μια μεταμεσονύχτια επίσκεψη για να τον πάρει μαζί του στο μοναδικά σίγουρο ταξίδι χωρίς επιστροφή; Τότε φίλοι μου, τίποτα δεν θα μπορούσε να τον γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια... ή μήπως θα μπορούσε;

Μέσα σε διάστημα 20' απολαμβάνουμε μια μαύρη κωμωδία για τον Θάνατο, όχι απλά ως ιδέα αλλά και ως υπόσταση, καθώς και για το αλισβερίσι που πιθανότατα θα μπορούσαμε να έχουμε μαζί του αν μας δινόταν η ευκαιρία. Στο κάτω-κάτω της γραφής, τι θα ζητούσαμε αν μαθαίναμε ότι ήρθε η ώρα μας να αφήσουμε τον μάταιο τούτο κόσμο; Λίγο χρόνο ακόμα! Όλοι μας θα ήμασταν διατεθημένοι, όχι απλά να παρακαλέσουμε γι' αυτόν αλλά, γιατί όχι, να τον παζαρέψουμε, να τζογάρουμε πάνω σε κάτι που στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν έχουμε να χάσουμε.

Ένα παιχνίδι διαλόγων και μια συνεχής ανταλλαγή από ατάκες ανάμεσα σε μια καθημερινή φιγούρα της πόλης και μια άλλη, εκείνη του Θανάτου που διαφέρει πολύ από την τρομακτική ιδέα που πιθανότατα έχουμε στο μυαλό μας. Ο Ευάγγελος Ευαγγέλου ως ατζαμής και ελαφρώς χαζούλης εκπρόσωπος του θανάτου είναι απολαυστικός με το goofy ύφος του ενώ ο Γιάννης Ρουμπούλιας είναι για μια ακόμη φορά πληθωρικός και καθηλωτικός, με το καυστικό βλέμμα να συνδυάζονται με τις ατάκες του που προκαλούν αμηχανία και νευρικότητα στον Θάνατο και γέλια σε μας.

Έξυπνη ιδέα, εξίσου έξυπνα διασκευασμένο σενάριο από τον Θάνο Κερμίτση και τον Αντώνη Κουτελιά, με τον πρώτο να σκηνοθετεί αυτό το φιλμάκι μικρού μήκους με φανερό κέφι και διάθεση, μεταφέροντάς μας όλη την καλή αίσθηση που το περιβάλλει ως παραγωγή. Μια μαύρη κωμωδία καλής αισθητικής και ιδιαίτερα προσεγμένης απόδοσης μιας ιδέας που τα περιθώριά της, δεν θα μπορούσαν να πάνε παραπέρα.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Παρτίδες Με Τον Χάρο
Είδος: Μικρού Μήκους
Σκηνοθέτης: Θάνος Κερμίτσης
Πρωταγωνιστές: Γιάννης Ρουμπούλιας, Ευάγγελος Ευαγγέλου
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 20'

Δείτε την ταινία στο:

Posted on Δευτέρα, Νοεμβρίου 01, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

1 comment