...

Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010

Παραδοσιακά, τα τελευταία 30 χρόνια, μια μέρα πριν την απονομή των βραβείων Oscar, απονέμονται κάτι άλλα βραβεία, τα επονομαζόμενα Χρυσά Βατόμουρα. Εκεί που η Ακαδημία, υποτίθεται τουλάχιστον, τιμά τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, η συγκεκριμένη απονομή έχει σκοπό να τιμήσει τις χειρότερες. Το πιο αξιοπερίεργο της φετινής απονομής; Ότι το φαβορί των φετινών Oscars, Sandra Bullock, τιμήθηκε με δύο Χρυσά Βατόμουρα, κάτι που ίσως τελικά της στερήσει το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι. Αλλά ας δούμε συγκεντρωτικά τα βραβεία.

Χειρότερη Ταινία:
Transformers: Revenge of the Fallen
All About Steve
G.I. Joe: The Rise of Cobra
Land of the Lost
Old Dogs

Χειρότερος Πρώτος Ηθοποιός:
Και οι τρεις Jonas Brothers, Jonas Brothers: The 3D Concert Experience
Will Ferrell, Land of the Lost
Steve Martin, Pink Panther 2
Eddie Murphy, Imagine That
John Travolta, Old Dogs

Χειρότερη Πρώτος Ηθοποιός:
Sandra Bullock, All About Steve

Beyonce Knowles, Obsessed
Miley Cyrus, Hannah Montana: The Movie
Megan Fox, Jennifer`s Body και Transformers: Revenge of the Fallen
Sarah Jessica Parker, Did You Hear About the Morgans?

Χειρότερο Ζευγάρι:
Sandra Bullock & Bradley Cooper, All About Steve
Όποιοι από τους δύο (ή περισσότεροι) Jonas Brothers, Jonas Brothers: The 3D Concert Experience
Will Ferrell & οποιοσδήποτε συμπρωταγωνιστής, πλάσμα ή κωμική ατάκα, Land of the Lost
Shia LaBeouf & είτε Megan Fox είτε οποιοσδήποτε Transformer, Transformers: Revenge of the Fallen
Kristen Stewart & ή Robert Pattinson ή Taylor Lautner, The Twilight Saga: New Moon

Χειρότερη Δεύτερη Ηθοποιός:
Sienna Miller, G.I. Joe: The Rise of Cobra
Candice Bergen, Bride Wars
Ali Larter, Obsessed
Kelly Preston, Old Dogs
Julie White, Transformers: Revenge of the Fallen

Χειρότερος Δεύτερος Ηθοποιός:
Billy Ray Cyrus, Hannah Montana: The Movie
Hugh M. Hefner, Miss March
Robert Pattinson, The Twilight Saga: New Moon
Jorma Taccone, Land of the Lost
Marlon Wayans, G.I. Joe: The Rise of Cobra

Χειρότερο Remake ή Sequel:
Land of the Lost
G.I. Joe: The Rise of Cobra
Pink Panther 2
Transformers: Revenge of the Fallen
The Twilight Saga: New Moon

Χειρότερος Σκηνοθέτης:
Michael Bay, Transformers: Revenge of the Fallen
Walt Becker, Old Dogs
Brad Silberling, Land of the Lost
Stephen Sommers, G.I. Joe: The Rise of Cobra
Phil Traill, All About Steve

Χειρότερο Σενάριο:
Transformers: Revenge of the Fallen

All About Steve
G.I. Joe: The Rise of Cobra
Land of the Lost
The Twilight Saga: New Moon

Χειρότερη Ταινία της Δεκαετίας:
Battlefield Earth (2000)

Freddy Got Fingered (2001)
Gigli (2003)
I Know Who Killed Me (2007)
Swept Away (2002)

Χειρότερος Ηθοποιός της Δεκαετίας:
Eddie Murphy
Ben Affleck
Mike Myers
Rob Schneider
John Travolta

Χειρότερη Ηθοποιός της Δεκαετίας:
Paris Hilton

Mariah Carey
Lindsay Lohan
Jennifer Lopez
Madonna

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

14 comments

Σάββατο, Μαρτίου 06, 2010

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η 19χρονη, πια, Αλίκη επιστρέφει στον παιχνιδιάρικο κόσμο που είχε πρωτοαντικρίσει όταν ήταν πολύ μικρή, για να ξανασυναντήσει τους παιδικούς της φίλους.
Η Αλίκη βάζει πλώρη για ένα φανταστικό ταξίδι με προορισμό να βρει το αληθινό πεπρωμένο της και να τερματίσει την κυριαρχία του τρόμου που επιβάλει η Κόκκινη Βασίλισσα.

Προσωπική άποψη:
Αν ρωτούσες κάποιον, ποιος σκηνοθέτης θα μπορούσε να μεταφέρει εκ νέου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το γνωστό παραμύθι του Lewis Carroll, στην μεγάλη οθόνη, αναμφίβολα θα σκεφτόταν το όνομα του Tim Burton. Ακριβώς αυτό έκανα κι εγώ όταν με ρώτησαν πριν κάποιους μήνες και μέσα μου γεννήθηκε μεγάλη χαρά κι ενθουσιασμός. Ανέμενα την συγκεκριμένη ταινία με ανυπομονησία καθώς, πίστευα ακράδαντα, πως ο Tim δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να με απογοητεύσει. Τελικά, μπορεί να μην με απογοήτευσε όμως, δεν κατάφερε δυστυχώς και να με ενθουσιάσει.

Το γεγονός ότι ο Burton δέχτηκε συνεργασία με τα studios της Disney, σήμαινε αυτόματα δύο πράγματα. Η ταινία θα είχε τον χαρακτήρα του παραμυθιού όμως, το στοιχείο εκείνο που χαρακτηρίζει τον Tim, δεν θα ήταν τόσο ενεργό όσο έχουμε συνηθίσει. Δυστυχώς, όλοι μας αναγκαζόμαστε να κάνουμε κατά καιρούς υποχωρήσεις, έστω και αμοιβαίες. Ακριβώς αυτό, αναγκάστηκε να κάνει και ο Tim. Η Disney έβαλε τα λεφτά προκειμένου να πραγματοποιηθεί το όνειρό του και εκείνος, κράτησε χαμηλούς τόνους, σε σχέση τουλάχιστον με αυτό που έχουμε συνηθίσει. Άξιζε άραγε;

Ο Burton είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή παραμυθάς και όσο και αν θα ήθελαν κάποιοι να τον ξεπεράσουν, έχουν χιλιόμετρα μπροστά τους να διανύσουν για να το πετύχουν. Ως προς το σκέλος αυτό, της αφήγησης του παραμυθιού, ο Tim τα πηγαίνει θαυμάσια. Δεν βασίζεται μόνο στα δύο σχετικά βιβλία του Carroll, "Alice's Adventures in Wonderland" και "Through the Looking-Glass" αλλά, αντλώντας έμπνευση από αυτά, πηγαίνει την ιστορία ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας έναν νέο, φρέσκο και ευχάριστο αέρα στον ορισμό του sequel. Γιατί, μπορεί η ιστορία της Αλίκης όπως την γνωρίζουμε να είναι καλή όμως, η επιστροφή της είναι άγνωστη και πολύ πιο ενδιαφέρουσα.

Ωστόσο, υπάρχει κάτι το οποίο, κρίνοντας συνολικά το αποτέλεσμα, σε ξενίζει. Τι είναι αυτό; Ότι απουσιάζει έντονα, το στοιχείο εκείνο που κάνει ξεχωριστό δημιουργό τον Burton. Ο συντηρητισμός της Disney των καταπιέζει και, μπορεί να μας παρουσιάζει μια Χώρα των Θαυμάτων, σκοτεινή και άγρια όμως, μέσα από ένα ωραιοποιημένο πρίσμα. Το σατιρικό στοιχείο υπάρχει, όχι όμως αρκετά καυστικό ενώ, τα μηνύματα που τελικά περνάει η ταινία, είναι λίγο περισσότερο παιδικά απ’ όσο θα ήθελε το ενήλικο κοινό. Αν στην παραγωγή βρισκόταν άλλη εταιρεία από την Disney και ο Burton είχε απόλυτη ελευθερία βούλησης, σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα θα μας έκοβε την ανάσα έστω και αν δεν θα ήταν κατάλληλο για όλες τις ηλικίες. Προκειμένου να καλύψουν μεγαλύτερο φάσμα θεατών, προφανώς, δεν άντεξαν να κάνουν τόσο μεγάλη θυσία.

Εικαστικά τώρα, η ταινία είναι μοναδική. Μπορεί να περίμενα την Χώρα των Θαυμάτων ακόμα πιο σκοτεινή όμως, η μοναδική ομορφιά η οποία καθρεπτίζεται σε κάθε πλάνο, δεν μπορεί να μην σε αφήνει άφωνο. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι στιγμές που σε συγκινεί. Δεν είναι μόνο η 3D τεχνολογία που την κάνει μοναδική αλλά, ο τρόπος με τον οποίο καθρεπτίζονται τα συναισθήματα των ηρώων πάνω τους, με μικρές ή μεγαλύτερες αλλαγές στα χαρακτηριστικά τους αλλά, και η διαφοροποίηση στο κάθε περιβάλλον που προσαρμόζεται η ιστορία. Το τελευταίο, βοηθάει επιπλέον στο να διαχωρίζεται η παλαιά εποχή που η Αλίκη επισκέφτηκε την Χώρα των Θαυμάτων, που ήταν φωτεινή και χαρούμενη, σε σύγκριση με την μαύρη και δυστυχισμένη χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα.

Η νεαρή αυστραλή Mia Wasikowska, μπορεί αρχικά ως επιλογή για τον ομώνυμο ρόλο να μην με ικανοποίησε όμως οφείλω να ομολογήσω, ότι βλέποντάς την στην μεγάλη οθόνη, με άφησε πολλή ικανοποιημένη, έως έκπληκτη μπορώ να πω. Με μια παράξενη ομορφιά και ένα ζεστό χαμόγελο, ντύνει μια ενήλικη πλέον Αλίκη, η οποία σαφέστατα διαφέρει από την εξάχρονη Αλίκη, το παιδί στο παραμύθι, έτσι όπως μας πρωτοπαρουσιάστηκε. Πλέον είναι γυναίκα, έχει αδυναμίες, έχει όμως και θέληση. Έχει αυτοπεποίθηση, έχω όμως και ενδοιασμούς. Πιστεύει στο αληθινό, νομίζει όμως ότι ζει μέσα από μια φανταστική σφαίρα. Η Αλίκη αυτή λοιπόν, μπορεί να φαντάζει άνευρη σε κάποια συγκεκριμένα σημεία όμως, είναι η προσωποποίηση του διαχωρισμού ανάμεσα στους φυσιολογικούς και μη φυσιολογικούς χαρακτήρες της ταινίας.

Ο Johnny Depp στον ρόλο του Τρελού Καπελά, δεν κάνει τίποτα λιγότερο από αυτό που θα περιμέναμε από έναν άνθρωπο με το δικό του πολύπλευρο ταλέντο. Άλλωστε, οι τρελοί και ιδιόρρυθμοι ρόλοι, μοιάζουν να έχουν γραφτεί πάνω του και ο συγκεκριμένος δεν αποτελεί εξαίρεση. Το ίδιο ισχύει και για την Helena Bonham Carter στον ρόλο της κακιάς Κόκκινης Βασίλισσας, παρουσιάζοντας ένα, κωμικά διεστραμμένο και κακιασμένο πρόσωπο. Η Anne Hathaway αποτελεί το alter ego της προαναφερόμενης στον ρόλο της Λευκής Βασίλισσας και χωρίς να είναι εντυπωσιακή, διεκπεραιώνει απόλυτα αυτό το οποίο της ανατέθηκε.

Τα παραμύθια του Carroll, συμπεριλαμβανομένης και της Αλίκης, είναι από τα πιο παράξενα, αλλοπρόσαλα και διεστραμμένα παραμύθια όλων των εποχών. Αν ο Burton είχε μεγαλή ελευθερία κινήσεων, σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν κάτι περισσότερο από εντυπωσιακό. Ακόμα κι έτσι όμως, έστω και με περιορισμούς, δημιούργησε έναν μοναδικό και γοητευτικό κόσμο, μεταφέροντας στην μεγάλη οθόνη ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα παραμύθια, με έναν μοναδικό τρόπο, τόσο σεναριακά, όσο και εικαστικά. Ο Tim, ξέρει να μας κάνει να νιώθουμε παιδιά, έστω και αν θα τον προτιμούσαμε λίγο πιο καυστικό, λίγο πιο γοτθικό, λίγο πιο άγριο.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Αλίκη Στην Χώρα Των Θαυμάτων
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Tim Burton
Πρωταγωνιστές: Mia Wasikowska, Johnny Depp, Helena Bonham Carter, Anne Hathaway, Michael Sheen, Alan Rickman, Christopher Lee, Stephen Fry, Crispin Glover, Timothy Spall, Noah Taylor, Matt Lucas
Παραγωγή: 2010
Διάρκεια: 108’

Επίσημο site:
http://adisney.go.com/disneypictures/aliceinwonderland/

Posted on Σάββατο, Μαρτίου 06, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

8 comments

Τρίτη, Μαρτίου 02, 2010

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τον 17ο αιώνα οι πρώτοι Άγγλοι αποικιοκράτες καταφθάνουν στις ακτές της Αμερικής. Πολύ γρήγορα θα αρχίσουν να δημιουργούν τους πρώτους οικισμούς, σε τοποθεσίες στις οποίες μέχρι τώρα κατοικούσαν οι ιθαγενείς.
Ανάμεσα στο βρετανικό πλήρωμα, βρίσκεται και ο φιλόδοξος John Smith, που στην εξερευνητική του περιπλάνηση στις παρθένες εκτάσεις του Νέου Κόσμου, θα εισχωρήσει πιο βαθιά στις συνήθειες των ντόπιων, έχοντας την θέληση να τους προσφέρει γνώση και μάθηση.
Δεν θα μείνει όμως ανεπηρέαστος και από την εξωτική ομορφιά της κόρης του βασιλιά της φυλής των ινδιάνων με την οποία και θα συνάψει σχέση.

Προσωπική άποψη:
Η ιστορία της Pocahontas είναι γνωστή και μη εξαιρετέα. Όλοι μας, αν δεν την έχουμε δει στο γνωστό κινούμενο σχέδιο της Disney, τουλάχιστον την έχουμε ακούσει. Αυτόματα λοιπόν μπορεί να φανταστεί κανείς μια ταινία αυτής της θεματολογίας, τι θα περιείχε. Άγρια αλλά συνάμα όμορφα τοπία, εξωτικούς τόπους προς εξερεύνηση και ανακάλυψη και έναν μεγάλο και αταίριαστο έρωτα που προσπαθεί να βρει τρόπο έκφρασης. Και ναι, όλα αυτά υπάρχουν ωστόσο, δεν σημαίνει ότι υπάρχει και αρμονία.

Η αλήθεια είναι πως εικαστικά, η ταινία είναι ένα μαγευτικό όνειρο. Το μάτι σου προσπαθεί να δει μέχρι όσο πιο μακριά γίνεται και όσο και να τα καταφέρει, έχει την αίσθηση πως δεν είναι αρκετό. Η φωτογραφία σου κόβει την ανάσα και σε παρασέρνει, σε ταξιδεύει και εσένα στα μοναδικής ομορφιάς τοπία που ζουν και κινούνται οι πρωταγωνιστές. Σε κάνει να θες να πας κι εσύ εκεί και να αφεθείς στην απλότητα και την ομορφιά της φύσης αλλά, αυτό θα ήταν το κύριο στοιχείο σε ένα ντοκιμαντέρ του National Geographic.

Ο Terrence Malick έχει μια μοναδική ικανότητα ως σκηνοθέτης. Να με κάνει να βαριέμαι και να πλήττω θανάσιμα. Μπορεί αρχικά να ήθελε να χωρίσει την ταινία σε δύο σκέλη, εκείνο της εξερεύνησης και του πολέμου ανάμεσα στις δύο φυλές και εκείνο του έρωτα. Έλα όμως που το δεύτερο υπερτερεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που το πρώτο μοιάζει απλά να αναφέρεται από τύχη. Η κινηματογράφηση δε της ιστορίας γίνεται σε τόσο αργούς ρυθμούς που, αν δεν είσαι λάτρης της φύσης ώστε να παρασυρθείς από θαυμασμό για τις εικόνες, είναι πολύ εύκολο να σε πάρει ο ύπνος.

Ας περάσουμε όμως στις ερμηνείες που κι εδώ τα πράγματα, δεν είναι πολύ καλύτερα από την σκηνοθεσία. Σαφέστατα υπάρχει οπτικός και αισθητικός διαχωρισμός ανάμεσα στις δύο διαφορετικές φυλές. Όμως η εικόνα δεν είναι αρκετή για να εκφράσει συναισθήματα, πόσο μάλλον όταν είναι μονόχνοτη. Έτσι λοιπόν, μπορεί η νεαρή πρωταγωνίστρια να έχει μια κάποια εξωτική γοητεία, είναι όμως βαρετή. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ο Colin Farrell πάει πίσω αφού, σε όλη την διάρκεια της ταινίας, περιφέρεται με το ίδιο θλιμμένο, βλακώδες, κουταβίσιο ύφος.

Ο μεγάλος νικητής της ταινίας, είναι αναμφίβολα ο κινηματογραφιστής Emmanuel Lubezki αφού, καταφέρνει με την φωτογραφία του να μας ταξιδέψει σε τόπους άγνωστους, να μας γοητεύσει και να ικανοποιήσει μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, τα οπτικά μας νεύρα. Από ‘κει και έπειτα όμως, τα υπόλοιπα στοιχεία που συνθέτουν την ταινία, δεν είναι του ίδιου ύψους. Οι ερμηνείες δεν είναι αρκετά πειστικές, η ροή της ιστορίας είναι ιδιαίτερα αργή και οι επί μέρους θεματολογίες δεν αναπτύσσονται σωστά. Με άλλα λόγια, μπορεί η ταινία να αποτελεί έναν μοναδικό τουριστικό οδηγό άγριας ομορφιάς αλλά μέχρι εκεί.
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Άγνωστος Κόσμος
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Terrence Malick
Πρωταγωνιστές: Colin Farrell, Q`Orianka Kilcher, Arturo Tointigh Adrian, Jason Aaron Baca, Christian Bale, Irene Bedard, Ben Chaplin
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 135’

Επίσημο site:

http://www.newline.com/properties/newworldthe.html

Posted on Τρίτη, Μαρτίου 02, 2010 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

29 comments