...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 07, 2008

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Alice και ο Michael Green είναι ένα φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι, με δυο χαριτωμένα κοριτσάκια, ένα ευκατάστατο σπίτι και δυο αρκετά επιτυχημένες καριέρες.
Η τάση όμως της κυρίας Green να πίνει, θα εξελιχθεί σε εθισμό και το σκηνικό αλλάζει. Σχεδόν πάντα μεθυσμένη αρχίζει να ξεσπάει στα παιδιά και στο σύντροφο της, ενώ φτάνει στο σημείο να θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο για να παραδεχθεί τελικά το πρόβλημα της.
Από εκεί και πέρα αρχίζει η προσπάθεια αποτοξίνωσης της, η οποία την οδηγεί στο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό της, αλλά και να έρθει σε ρήξη με το σύζυγο της, καθώς προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν το γάμο τους

Προσωπική άποψη:
Αγγίζοντας ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, που ωστόσο στις σύγχρονες σχέσεις και κοινωνίες αποτελεί συχνό φαινόμενο, οι σεναριογράφοι Ronald Bass και Al Franken, δημιουργούν μια ταινία της οποίας η δραματουργία βασίζεται στο πρόβλημα του εθισμού στο αλκοόλ. Στην πραγματικότητα ο εθισμός είναι εκείνος που έχει σημασία σε όποια μορφή και αν αυτός εκδηλώνεται, απλά πρέπει αναγκαστικά, στην προκειμένη περίπτωση, να υιοθετήσει κάποιο πρότυπο.

Τι συμβαίνει όταν ο εθισμός μπαίνει ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας; Τι συμβαίνει όταν η εξάρτηση ξεπερνάει την λογική; Τι συμβαίνει όταν οι αγάπη καλείται να υπερασπιστεί τον ίδιο της τον εαυτό και να προβάλλει αντιστάσεις προκειμένου να επιβιώσει, προκειμένου να κερδίσει την μάχη; Εκεί είναι η ουσία φίλοι μου, στο να μπορείς να υπερασπιστείς και να υποστηρίξεις την αγάπη σου με κάθε μέσο, όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες.

Η ταινία έχει ως κεντρικό άξονα τον αλκοολισμό και οι ήρωες γυρίζουν γύρω απ’ αυτόν, ξεδιπλώνοντας μας τη διαταραγμένη σχέση τους και μια προσπάθεια να περισώσουν ότι μπορούν χωρίς όμως να ξέρουν αν μπορούν να τα καταφέρουν. Τελικά, μερικές φορές, το μπορώ και το θέλω μπορούν να απέχουν χιλιόμετρα. Η ζωή μπορεί όμως να είναι σκληρή και το γεγονός αυτό δεν διστάζει ν’ αποτυπωθεί στο πανί, η αγάπη όμως μερικές φορές είναι ικανή για περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε.

H Meg Ryan σ’ έναν ρόλο από εκείνους που δεν μας έχει συνηθίσει. Εξαιρετική στο ρόλο της συναισθηματικά χαμένης γυναίκας, που μοναδική διέξοδο βρίσκει στο αλκοόλ το οποίο και την οδηγεί στον εθισμό και από στην κατάρρευση της οικογενειακής της ζωής. Η συναισθηματική της μετάσταση και πτώση διαγράφεται στον απόλυτο ρυθμό, με κάθε μέσο απόλυτης έκφρασης, από εκείνο της άγνοιας, σε εκείνο της αδυναμίας που σε οδηγεί στην συνειδητοποίηση.

Όμως και ο Andy Garcia δεν πάει πίσω. Σε έναν ρόλο που τον σημάδεψε και έκανε πολλές γυναίκες να καρδιοχτυπούν στο βλέμμα του και όχι άδικα. Πειστικός στο ρόλο ενός συζύγου που βλέπει την οικογένειά του να διαλύεται και που για να την σώσει θα πρέπει να είναι εκείνος που θα ξεπεράσει τον σκόπελο του εθισμού της γυναίκας του, που χωρίς να απαιτεί θα είναι εκεί για να την αγαπάει και να την στηρίζει με κάθε κόστος.

Απαρατήρητη όμως δεν περνάει και η συγκλονιστική ερμηνεία της μικρούλας Tina Majorino στο ρόλο της μεγαλύτερης κόρης της οικογένειας. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η απόγνωση από την συνειδητοποίηση μιας κατάστασης και η προσπάθεια επίλυσής της διαγράφεται καθαρά σε κάθε της πλάνο.

Η αληθινή αγάπη πρέπει να δοκιμάζεται, γιατί μόνο τότε μπορείς να είσαι σίγουρος για την αντοχή και την γνησιότητά της. Η αληθινή αγάπη αξίζει τον πόνο, αξίζει υπομονή, γιατί όταν έχεις υπομονή και κουράγιο να στηρίξεις τον άλλον όλα είναι δυνατά. Ο εθισμός μέσα από μια ρεαλιστική και ανθρώπινη ματιά που όμως δεν παραβλέπει την ρομαντική φύση της, χωρίς ωστόσο να φτάνει σε υπερβολές ή να πέφτει θύμα φτηνών μελοδραματισμών. Σε συνδυασμό με την εξαιρετική και πολυαγαπημένη μουσική, είναι το δίχως άλλο μια ταινία που δεν χορταίνει να βλέπεις.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Όταν Ένας Άντρας Αγαπάει Μια Γυναίκα
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Luis Mandoki
Πρωταγωνιστές: Andy Garcia, Meg Ryan, Ellen Burstyn, Tina Majorino, Mae Whitman, Lauren Tom
Παραγωγή: 1994
Διάρκεια: 126’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/When_a_Man_Loves_a_Woman_(film
http://www.imdb.com/title/tt0111693/

Posted on Παρασκευή, Νοεμβρίου 07, 2008 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

6 comments

Πέμπτη, Νοεμβρίου 06, 2008

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο ψυχίατρος David Callaway μετά το θάνατο της γυναίκας του αποφασίζει να μετακομίσει σε μια περιοχή κοντά στο δάσος για να βοηθήσει τη μικρή του κόρη Emily να ξεπεράσει το σοκ από το τραγικό συμβάν.
Η μικρούλα βρίσκει έναν καινούριο φίλο, τον Charlie, με τον οποίο περνά πολλές ώρες βάζοντας στο περιθώριο τη σχέση με τον πατέρα της. Αρχικά ο David θεωρεί την ύπαρξη αυτού του φίλου μια φανταστική παρουσία και προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει σαν μέσο για να πλησιάσει την κόρη του και να καταλάβει τι της συμβαίνει.
Η ιστορία όμως εξελίσσεται πολύ πιο τρομακτικά απ’ ό,τι ο ίδιος φανταζόταν και αρχίζει να πιστεύει πως ο Charlie ίσως να μην είναι και τόσο φανταστικός.

Προσωπική άποψη:
Τι είχαμε, τι χάσαμε! Έχουμε έναν θλιμμένο χήρο οπού τι σπάνιο φαινόμενο, είναι γιατρός! Έχουμε ένα όμορφο αλλά ταυτόχρονα φρικιαστικό παιδάκι, οποία πρωτοτυπία. Το δεύτερο έχει ψυχολογικά τραύματα από τον χαμό της μητέρας του και δημιουργεί έναν φανταστικό φίλο. Και ξαφνικά, μέσα από σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού και της φρίκης κάνουμε μια συγκλονιστική ανακάλυψη. Ο φίλος της μικρής ψυχανώμαλης, δεν είναι φάντασμα, υπάρχει ανάμεσά μας. Πω, πω… αυτό θα πει ξάφνιασμα!

Τα ακόμα καλύτερα βέβαια έρχονται με την αποκάλυψη της αλήθειας, με την δύσκολη και ανθρώπινη πραγματικότητα που καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι. Ναι αγαπητοί φίλοι, ο σκηνοθέτης πιστεύει ότι κάνει την έκπληξη, την μεγάλη ανατροπή, τόσο μεγάλη σαν να πήρε ο Ιωνικός το νταμπλ, και εμείς από τον καναπέ μας πανηγυρίζουμε. Μα καλά… είναι σοβαροί; Γυρίζουν ακόμα τέτοιες ταινίες, δεν κουράστηκαν; Και πες πως τις γυρίζουν αφού έχουν το θράσος να παίζουν με τα νεύρα μας και να προσβάλουν την νοημοσύνη μας, επιτρέπεται να κυκλοφορούν σινεμά και όχι κατευθείαν σε δισκάκι για το dvd;

Και όσο και να θέλεις να είσαι ελαστικός και όσο και να σκέφτεσαι ότι παίζει ο “παππούς” στην ταινία, ε, ακόμα και η υπομονή έχει τα όριά της και όταν ταινίες σαν αυτές την σπρώχνουν προς τα εκεί τι να κάνει η άμοιρη; Θέλει δεν θέλει κάποια στιγμή θα πέσει στο γκρεμό. Όσο και αν το παλεύει ο σκηνοθέτης να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, έπειτα από αδιάκοπα κλισέ χτυπήματα δεν τα καταφέρνει. Η ιδέα δεν έχει κάτι το κακό, απλά στερείται πρωτοτυπίας αφού έχει πολυχρησιμοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που εύκολα κάποιος μπορεί να διεκδικήσει την πατέντα.

Και να σου πάλι η Dakota Fanning, ν’ αποδεικνύει για πολλοστή φορά, πως ακόμα και μέσα από μέτριες ταινίες είναι η μόνη που μπορεί να σωθεί και ν’ αναδειχτεί. Το κοριτσάκι έχει ταλέντο, όσο και αν μου φαίνεται ηλίθιο το όνομά της καθότι με οδηγεί σε άλλους συνειρμούς που δεν είναι της παρούσης. Αποδίδει ρεαλιστικά άλλοτε τον φόβο και άλλοτε την σταθερότητα που την χαρακτηρίζει, καθώς τελικά εκείνη είναι που έχει τη γνώση, εκείνη είναι που κινεί τα νήματα.

Και φτάνω στο μεγάλο ερώτημα… ναρκωτικά παίρνει ο De Niro; Περνάει κρίση μέσης ηλικίας; Αρνείται να βγει στη σύνταξη και περιφρονητικά μας το αποδεικνύει κάνοντάς μας να αμφιβάλλουμε κατά πόσο ήταν δικές του οι μέχρι τώρα επιλογές; Τα έχουμε ξαναπεί βέβαια, αλλά θεωρώ απαράδεκτο ένας ηθοποιός του δικού του βεληνεκούς να παίζει σε κάθε μαλακία που θα πέσει στα χέρια του. Να πω ότι είχε ανάγκη θα το καταλάβαινα, αλλά τώρα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εξοργίζομαι. Δεν είναι ότι είναι ο ίδιος κακός, αλλά οι ταινίες, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που είναι σαν να τον εξαφανίζουν.

Κλείνοντας, γιατί δεν νομίζω πως αξίζει να το κουράσω άλλο το θέμα, το “Hide And Seek” είναι μια από τις μεγαλύτερες πατάτες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο ως θρίλερ, αλλά και ως ταινία συνολικά. Κι επειδή σίγουρα έχετε δει πολλά τέτοια εργάκια και έχετε μπουχτίσει και επειδή ένας De Niro όπως αποδεικνύεται περίτρανα δεν φέρνει την άνοιξη, επιλέξτε κάτι άλλο όπως το πλέξιμο για να περάσει η ώρα σας. Μεγαλύτερη κορύφωση αγωνίας θα έχετε προσπαθώντας να πετύχετε τη σταυροβελονιά.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Κρυφτό
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: John Polson
Πρωταγωνιστές: Robert De Niro, Dakota Fanning, Famke Janssen, Dylan Baker, Robert John Burke
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 102’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0382077/
http://en.wikipedia.org/wiki/Hide_and_Seek_(2005_film)

Posted on Πέμπτη, Νοεμβρίου 06, 2008 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

10 comments

Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Το μόνο που έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που συναντήσαμε τη Bridget Jones, είναι η σχέση της με τον δικηγόρο Mark Darcy. Μαζί προσπαθούν -χωρίς επιτυχία- να ταιριάξουν τις διαφορετικές προσωπικότητές τους.
Όμως η Bridget εξακολουθεί να ανησυχεί για την σιλουέτα της, την στάσιμη επαγγελματική της πορεία και θέλει να καταφέρει να την πάρουν οι άλλοι στα σοβαρά. Τουλάχιστον με τον Mark στο πλευρό της, το μέλλον φαίνεται ευοίωνο.
Οι ισορροπίες θα ανατραπούν τη στιγμή που μια γοητευτική δικηγόρος εισβάλλει στη ζωή του Mark, ενώ ο Daniel Cleaver -παλιός εραστής και νυν συνεργάτης της Bridget- τη δελεάζει προτείνοντας ένα επαγγελματικό ταξίδι στην μακρινή Ταϊλάνδη.

Προσωπική άποψη:
Όταν μια επιτυχημένη ταινία αποφασίζει να συνεχίσει την εισπρακτική της επιτυχία με ένα sequel ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τι μπορεί να πάει στραβά όταν έχεις ήδη μια επιτυχημένη συνταγή στα χέρια σου, το ίδιο καλό cast και ένα best-seller το οποίο επιμελείται ως ένα βαθμό η ίδια η συγγραφέας; Κανονικά τίποτα! Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει στις περισσότερες αντίστοιχες περιπτώσεις, τα πράγματα δεν πήγαν έτσι όπως κανείς θα περίμενε.

Το πρώτο μέρος της ταινίας ήταν ένα από τα λίγα του είδους που μου άρεσαν και με διασκέδασαν τόσο πολύ. Πρόσφατα άλλωστε είχα εκφράσει την άποψή μου για το έργο και απ’ όσο είδα η πλειοψηφία συμφωνούνε μαζί μου. Τι δεν πήγε λοιπόν καλά εδώ και θα πρέπει να ξεκινήσω από το σενάριο το οποίο ναι μεν έξυπνα μας ξεκινάει από το σημείο όπου μας είχε αφήσει, απ’ την άλλη δε μοιάζει σαν να μην μπορεί να διαχειριστεί το πρωτότυπο υλικό. Η συγγραφέας γυναικείας λογοτεχνίας (έτσι λέμε σήμερα το άρλεκιν) Helen Fielding, δίνει την ευχή της έτσι ώστε να πετσοκόψουν κάθε ίχνος μηνύματος που ήθελε να περάσει μέσω του βιβλίου της. Η σύγχρονη ανύπαντρη 30άρα θυσιάζεται στο βωμό της αρπαχτής και αποχαυνώνεται όλο και περισσότερο, κάνοντας τη μια χαριτωμένη βλακεία πίσω απ’ την άλλη.

Η Bridget είναι ακριβώς όπως την αφήσαμε! Ίσως με λίγα κιλάκια λιγότερα, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως έπαψε να είναι η χαριτωμένη και έξω καρδιά μεν, απελπισμένη παχουλή δε γυναίκα που θέλει πάση θυσία να παντρευτεί. Ζει ευτυχισμένη τον έρωτά της με τον Mark και όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, εκεί που τίποτα δε μοιάζει να μπορεί να διαλύσει το ροζ συννεφάκι της, το μικρόβιο της ζήλιας και η ανασφάλεια από μεριά της και η ανικανότητα συναισθηματικής έκφρασης του Mark οδηγούν τη σχέση σε τέλμα. Χμ… λίγο-πολύ το έχουμε ξαναδεί το εργάκι και σίγουρα με περισσότερες εκπλήξεις!

Η Zellweger περιφέρεται με την ίδια κιτς στιλιστική διάθεση που αναδεικνύει τα περιττά κιλά της όμως μοιάζει σαν να έχει χάσει την χάρη και την αρχική αφέλεια αν θέλετε της ηρωίδας. Όχι πως δεν είναι αστείο αυτό που βλέπουμε ορισμένες φορές, όμως δεν είναι το ίδιο ειλικρινές και αυθόρμητο με την πρώτη φορά. Σαν να είναι στημένη, φοβούμενη την σύγκριση. Δυστυχώς αυτή δεν αποφεύγεται και το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο.

Οι άντρες της ζωής είναι και πάλι εδώ με τον Grant να παραμένει εκείνο το ίδιο καθίκι που είχαμε αφήσει, που χωρίς επιτυχία όμως όσο περνάνε τα χρόνια, προσπαθεί να μας πείσει στον ρόλο του αρσενικού που θα μπορούσε να γοητεύσει κάθε γυναίκα. Ο Firth απ’ την άλλη, παίζει τον ρόλο του Darcy που θυμίζει πολύ τον ομώνυμο ρόλο στο “Περηφάνια Και Προκατάληψη”, ένας ρόλος που τον καθιέρωσε και που έκανε τις γυναίκες να τον λατρέψουν. Υιοθέτησε κι εδώ, όπως και στην προηγούμενη ταινία αυτό το στυλ και του βγήκε, κάνοντάς τον, τον μοναδικό ήρωα της ιστορίας που καταφέρνει να σωθεί ερμηνευτικά από τους υπόλοιπους.

Με άλλα λόγια, η “Επόμενη Σελίδα” δεν είναι κακή ως ταινία. Είναι απλά υπερβολική και στημένη! Έχει τις καλές τις στιγμές, χωρίς όμως κάποια να μπορεί να ξεχωρίσει, θα σε κάνει να γελάσεις, χωρίς όμως να σε κάνει να ξεκαρδιστείς. Αν έχετε να επιλέξετε μεταξύ των δύο, καλύτερα να προτιμήσετε την πρώτη.
Βαθμολογία 5,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Μπρίτζετ Τζόουνς – Η Επόμενη Σελίδα
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Beeban Kidron
Πρωταγωνιστές: Renee Zellweger, Colin Firth, Hugh Grant, Jacinda Barrett, Jim Broadbent, James Faulkner, Shirley Henderson, Gemma Jones
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 108’

Επίσημο site:
http://www.bridgetjonestheedgeofreason.co.uk/


Posted on Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

2 comments