Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ / THE PERFECT STORM - Movie review

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Το Gloucester είναι εδώ κι αιώνες ένα από τα κύρια λιμάνια στο Βόρειο Ατλαντικό. Ο Billy Tune είναι καπετάνιος και βετεράνος ψαράς του Andrea Gail, ενός μικρού αλιευτικού σκάφους.
Τον τελευταίο όμως καιρό δεν πάει καλά και πείθεται ότι για να πιάσει καλή ψαριά πρέπει να καταφύγει σε μια απομακρυσμένη θαλάσσια περιοχή, γνωστή για τ’ αποθέματά της, προσλαμβάνοντας τους καλύτερους να τον συνοδέψουν.
Όταν ακούει στον ασύρματο προειδοποιήσεις για μια μικρή καταιγίδα αποφασίζει να συνεχίσει την πορεία του. Οι καιρικές συνθήκες όμως χειροτερεύουν διαρκώς εγκλωβίζοντας το μικρό αλιευτικό στην χειρότερη καταιγίδα στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Προσωπική άποψη:
Τον Οκτώβριο του 1991 ένα αλιευτικό σάλπαρε από τη Μασαχουσέτη προς τον Βόρειο Ατλαντικό με την ελπίδα μιας καλής ψαριάς που θα βοηθούσε στην άνοδο της απελπιστικής οικονομικής κατάστασης του καπετάνιου και του πληρώματός του. Όμως έπεσαν θύματα μιας από τις μεγαλύτερες καταιγίδες στη σύγχρονη ιστορία και κανένας τους δεν θα καταφέρει να γυρίσει πίσω. Η ταινία διηγείται την παραπάνω ιστορία προσπαθώντας να μείνει όσο πιο πιστή γίνεται στα πραγματικά γεγονότα. Και το καταφέρνει, όχι μόνο από άποψη ιστορικής ακρίβειας, αλλά κι από πλευράς σεβασμού προς αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν και τις οικογένειές τους που τους θρήνησαν.

Είναι πραγματικά τραγικό να σκέφτεσαι ότι άνθρωποι χάνονται, πόσο μάλλον με τόσο σκληρό τρόπο, στον αγώνα τους για την βιοπάλη. Η ταινία μπορεί να υπάγεται στις περιπέτειες, ωστόσο παραμένει εξαιρετικά δραματική. Κατά κύριο λόγο η ιστορία εξελίσσεται στη θάλασσα. Η μοναδική επαφή μας με τη στεριά είναι φευγαλέες στιγμές για να μοιραστούμε με τους συγγενείς των ναυτικών την αγωνία αρχικά για την πορεία της αποστολής τους και στη συνέχεια για την ίδια τους τη ζωή.

Το καλό στη συγκεκριμένη ιστορία είναι ότι ανάμεσα σε ‘μας, τους ναυτικούς και τις οικογένειές τους, το μόνο που υπάρχει είναι η θάλασσα που γίνεται όλο και πιο μανιασμένη. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα να επικεντρωθούμε στη διαφορετικότητα των χαρακτήρων τους και να εμβαθύνουμε στο πως αισθάνονται, πως σκέφτονται και κατά συνέπεια πως λειτουργούν. Έτσι, την ώρα την κρίσης, είμαστε σε θέση να ταυτιστούμε μαζί τους. Να νιώσουμε το φόβο και την αγωνία τους, την λαχτάρα τη ώρα της καταδίκης τους να μοιραστούν όσα δεν πρόλαβαν μ’ αυτούς που αγάπησαν.

Ο Petersen είχε αποδείξει και παλαιότερα ότι το συγκεκριμένο είδος ταινιών του πηγαίνει. Καταφέρνει να επικεντρωθεί στους ήρωες στο βαθμό που αυτό χρειάζεται κι όταν πλέον έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε πως φτάνει αυτή η προσέγγιση, εισέρχεται δυναμικά στο κομμάτι της περιπέτειας. Το αποτέλεσμα είναι αρκούντως εντυπωσιακό, αν και δεν καταφέρνει να ξεφύγει από ορισμένους φτηνούς εντυπωσιασμούς του είδους, κάτι που εμένα με ξενίζουν λίγο. Δεν θα κάνω ξεχωριστή κριτική για τον κάθε ηθοποιό γιατί το cast παραείναι μεγάλο και ιδιαίτερες διαφορές στις ερμηνείες δεν υπάρχουν. Συμβάλλουν μεν τα μέγιστα στην ποιότητα της ταινίας, παραμένοντας όμως απλοί, ανθρώπινοι κι αποφεύγοντας τις υπερβολές.

Μπορεί να μην ξεφεύγει απ’ τις mainstream καταβολές του είδους, καταφέρνει ωστόσο να ξεχωρίσει ανάμεσα από άλλες ταινίες σχετικής θεματολογίας. Αξίζει πάντως, αν όχι να επιδιώξετε, αν τύχει να πέσετε που λένε πάνω της, ν’ αφιερώσετε δύο ωρίτσες και να τη δείτε. Η τελευταία σκηνή σίγουρα θα σας μείνει χαραγμένη αν όχι για πάντα, για πολύ-πολύ καιρό.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Καταιγίδα
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Wolfgang Petersen
Πρωταγωνιστές: George Clooney, Mark Wahlberg, Diane Lane, Mary Elizabeth Mastrantonio
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 129’

Επίσημο site:
http://perfectstorm.warnerbros.com/

Read More

INSOMNIA - Movie review

Συνοπτική περίληψη του έργου: 
Η αστυνομία του Los Angeles στέλνει τον βετεράνο ντετέκτιβ Will Dormer μαζί με τον συνεργάτη του Hap Eckhart στην Αλάσκα, με σκοπό τη διαλεύκανση της δολοφονίας μιας ανήλικης κοπέλας.
Σε μια ενέδρα που θα στηθεί για τη σύλληψη του δολοφόνου, ο Dormer θα πυροβολήσει και θα σκοτώσει τον συνάδελφό του.
Θέλοντας ν’ αποφύγει τις συνέπειες, θα παραποιήσει τα γεγονότα, πράγμα που θα οδηγήσει στον εκβιασμό του από τον μοναδικό μάρτυρα της πράξης του που δεν είναι άλλος από τον δολοφόνο που πρέπει να συλλάβει.

Προσωπική άποψη:
Το “Insomnia” συγκαταλέγεται στις ταινίες εκείνες που αποτελούν το τέλειο διαφημιστικό προϊόν. Τρεις βραβευμένοι ηθοποιοί που χαίρουν άκρας εκτίμησης από κοινό και κριτικούς, ένας σκηνοθέτης που ενθουσίασε με το “Memento”, μια ιδιαίτερη διαφημιστική αφίσα και καμπάνια. Όλα αυτά δηλαδή που χρειάζονται για να προσελκύσουν τον κόσμο στις αίθουσες. Έτσι προσέλκυσε κι εμένα και το αποτέλεσμα δεν θα έλεγα πως ήταν το αναμενόμενο.

Ο υπότιτλος της ταινίας είναι “μην τολμήσετε να κλείσετε τα μάτια σας”. Η κινηματογραφική πλάνη σ’ όλο της το μεγαλείο καθώς ο ανυποψίαστος θεατής περιμένει να δει ένα αστυνομικό θρίλερ γεμάτο ένταση, δράση, περιπέτεια κι αγωνία. Τελικά οι διαφημίσεις για μια ακόμα φορά έκαναν το θαύμα τους και ξεγέλασαν πολύ κόσμο, αφού η ταυτότητα της ταινίας δεν είναι αυτή που φαίνεται. Και η πλάνη συνεχίζεται μέχρι και το πρώτο μισάωρο όπου η γενική ατμόσφαιρα της ταινίας σε κάνει να πιστεύεις πως θ’ ακολουθήσει κάτι ακόμα καλύτερο, κάτι ακόμα πιο δυνατό. Δυστυχώς για την ίδια την ταινία και πολύ περισσότερο για τους θεατές, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Υπάρχει μία ομολογουμένως ελκυστική πλοκή η οποία όμως μένει εντελώς ανεκμετάλλευτη. Η αγωνία χειρίζεται με λάθος τρόπο, συνέπεια του οποίου να μειώνεται ολοένα και περισσότερο καθώς η δράση προχωράει. Δε λέω, τα τοπία από την μαγευτική Αλάσκα είναι εντυπωσιακά και το γεγονός ότι η φωτεινότητα της μέρας επικρατεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας προσδίδει μια διαφορετική αίσθηση. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό! Όλο το αρνητικό βάρος, δυστυχώς, πρέπει να πέσει στις πλάτες του σκηνοθέτη. Αν και στο τέλος καταφέρνει να περάσει το μήνυμα που θέλει, δεν ικανοποιεί. Γιατί αυτό; Μα φυσικά γιατί δεν σ’ ένα ταξίδι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ο προορισμός, όσο η διαδρομή. Μέσω αυτής αποκομίζει κανείς πράγματα, μπορεί να κρίνει και να ζυγίσει τις καταστάσεις.

Ο ρόλος του Al Pacino είναι ο πιο ιδιαίτερος και ταυτόχρονα ο πιο απαιτητικός. Αρχικά έχουμε να κάνουμε μ’ έναν ακμαίο και υποδειγματικό αστυνομικό. Η εικόνα αυτή όμως σταδιακά καταρρέει. Κυνηγημένος από τις αμαρτίες του παρελθόντος, σε συνδυασμό με το βάρος του φόνου του συναδέλφου του, τον εκβιασμό που δέχεται από τον δολοφόνο καθώς και το ατελείωτο φως που επικρατεί στην Αλάσκα, χάνει τον ύπνο του. Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα την σωματική και ψυχολογική του μετάλλαξη καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, την οποία καταφέρνει να διατηρήσει σε ισορροπία αφήνοντάς μας να κατανοήσουμε κάθε λεπτό της εξέλιξής της. Κι αναρωτιόμαστε... Γιατί έχει χάσει τον ύπνο του; Όπως λέει κι ο ίδιος στην ταινία, “ο καλός μπάτσος δε μπορεί να κοιμηθεί γιατί κάτι έχει παραλείψει από την υπόθεση, ενώ ο κακός μπάτσος δε μπορεί να κοιμηθεί γιατί δεν τον αφήνουν οι τύψεις”. Είναι καλός ή κακός τελικά; Μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε. Είναι καλό αυτό; Σίγουρα!

Από την άλλη, στο ρόλο του δολοφόνου έχουμε τον Robin Williams. Κι εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, όταν είδα ότι επιλέχτηκε για έναν τέτοιο ρόλο απόρησα. Καθώς τον έχω συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους με δραματικά στοιχεία, όπου πάντα είναι καλός και γλυκός, ήμουν τόσο περίεργη, όσο και δισταχτική σε σχέση με το τι θ’ αντίκριζα. Τελικά δεν θα έλεγα πως είναι κακός, χωρίς όμως να με κερδίσει. Όχι λόγω δικής του ερμηνευτικής αδυναμίας, αλλά λόγω της αδυναμίας του σκηνοθέτη να πλάσσει ένα καλύτερο προφίλ του χαρακτήρα του. Δεν υποδύεται έναν μανιακό δολοφόνο, αλλά έναν προβληματικό και κομπλεξικό άνθρωπο που σε μια στιγμή αδυναμίας έχασε τον έλεγχο και χωρίς ούτε κι ο ίδιος να έχει συναίσθηση του τι κάνει, σκότωσε έναν άνθρωπο. Έτσι, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να προκαλέσει φόβο. Όσο μετριοπαθής κι αδιάφορη είναι η στάση του, άλλο τόσο είναι και η δική μας, περιμένοντας στωικά να τον μπαγλαρώσουν.

Τέλος, η Hilary Swank, που ενώ είχε στα χέρια της έναν ρόλο, όχι ιδιαίτερα μεγάλο, που ωστόσο αποτελούσε κλειδί για την εξέλιξη, σε κάνει πραγματικά ν’ απορείς πως έναν τέτοιο άνευρο πλάσμα έχει καταφέρει να κερδίσει δύο Oscar στο διάστημα που κάνει καριέρα στον κινηματογράφο. Ποια είναι η ουσία; Ότι όποιος διαπράττει ηθικά αδικήματα, αξίζει να τιμωρηθεί και δεν συντρέχει λόγος συγκάλυψης. Οι αρχές είναι πάνω απ’ όλα και για κανένα λόγω δεν πρέπει να βάζουμε κάτι άλλο πάνω απ’ αυτές. Λυπάμαι που το λέω, αν και την ταινία πέραν του σινεμά, την έχω δει κι άλλες δύο φορές στην τηλεόραση (μόνο και μόνο γιατί δεν είχε τίποτα καλύτερο), δεν είναι κάτι που δεν πρέπει να το χάσεις. Δεν είναι καν κάτι για το οποίο αξίζει ν’ αφιερώσεις λίγο απ’ το χρόνο σου. Αν θέλετε κάτι που θ’ ανεβάσει την αδρεναλίνη σας, καλύτερα επιλέξτε κάτι άλλο.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας: 
Ελλ. τίτλος: Insomnia
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Christopher Nolan
Πρωταγωνιστές: Al Pacino, Robin Williams, Hilary Swank, Martin Donovan, Jonayhan Jackson, Maura Tierney
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 118’

Επίσημο site:
http://dontcloseyoureyes.warnerbros.com/

Read More